Μήδεια – Ιάσονας
Σύμφωνα με το μύθο της Αργοναυτικής Εκστρατείας, η Μήδεια, κόρη του βασιλιά της Κολχίδας και προικισμένη με μαγικές δυνάμεις, ερωτεύτηκε τον Ιάσονα και, ενάντια στον πατέρα της, τον βοήθησε να υπερβεί τα εμπόδια και να πάρει το Χρυσόμαλλο Δέρας. Στη συνέχεια, τον ακολούθησε στο ταξίδι της επιστροφής, παντρεύτηκαν και απέκτησαν δύο (ή τρία) παιδιά. Αρχικά ο Ιάσονας σεβόταν και τιμούσε τη σύζυγό του, αργότερα όμως αποφάσισε να δεχτεί την πρόταση του βασιλιά Κρέοντα και να παντρευτεί την κόρη του Κρέουσα (ή Γλαύκη). Η αρχή της επιστολής μοιάζει να συνεχίζει προηγούμενο διάλογο. Ως πιθανότερη ερμηνεία θεωρείται η φαντασίωση αυτού του διαλόγου μέσα στο ταραγμένο μυαλό της Μήδειας.
…
«Ο Αιήτης υποδέχεται ως φιλοξενούμενους τους νεαρούς Πελασγούς, κι εσείς οι Έλληνες αναπαύετε τα μέλη σας πάνω στα κεντημένα μαξιλάρια μας.
Και τότε σε βλέπω. Και τότε αρχίζω να σε γνωρίζω. Ήταν η αρχή της καταστροφής μου. Σε είδα και χάθηκα. Δεν πήρε η καρδιά μου φωτιά με τις συνηθισμένες φλόγες, αλλά φούντωσε σαν δάδα από πεύκο που ανάβει μπροστά στους μεγάλους θεούς.
Κι ήσουν ωραίος, κι εμένα με έσερνε το πεπρωμένο μου. Τα μάτια σου με τύφλωσαν. Προδότη, το ένιωσες- γιατί ποιος μπορεί να κρύψει τον έρωτα; Λάμπει, και προδίδεται από την ίδια του τη λάμψη!»
…
Αρχή της καταστροφής. Αγαπώ αυτή τη φράση. Αγαπώ να τη χρησιμοποιώ. Σε αυτόν. Τον εκάστοτε έναν. Όταν. Έρχεσαι αντιμέτωπος με κάτι πιο δυνατό από εσένα. Όταν. Ένας χείμαρρος ενέργειας κατακλύζει μεμιάς. Μεμιάς. Κάθε επιφάνεια σάρκας. Ζηλευτή. Αυτή η στιγμή. Να την ξεστομίσω. Ξανά. Και ξανά.
Γράφει η Κατερίνα Καραβαγγέλη.
