Eίναι να γίνω εχθρός του παραλόγου*
να αντιπαρατεθώ στο κενό και
να υπεραμυνθώ του αίματος αθώων ανθρώπων *
να κοιτάξω τον ουρανό
και να δω την ανάκλαση των ματιών του*
αν δεν ήταν έτσι ο κόσμος
τότε ίσως και εκείνος να ήταν κάπου γαλήνιος
να ρεμβάζει τα σύννεφα*
και αν περιμένουμε κάποτε δικαιοσύνη
έγραψε κάποτε
θα πρέπει να προσπαθήσουμε περισσότερο*
να φυτέψουμε ένα γιασεμί
να ακραγγίξουμε τις καρδιές
και να επανεφεύρουμε εκεί ένα χώρο*
να ζήσουν οι λιτανείες των δικών τους ματιών
αν θέλουμε να δούμε να ξημερώνει
εκείνος ο ήλιος της δικαιοσύνης *
θα πρέπει να ανθίσουμε
σε ολόκληρο τον περίβολο των καρδιών
και να είμαστε έτοιμοι *
να θυσιάσουμε την τελευταία ανάσα
για τη γαλήνη των ματιών του
αν είναι να αντιπαρατεθείς στο κενό*
και να υπεραμυνθείς του αίματος αθώων ανθρώπων
η στιγμή είναι πάντα τώρα *
…
Ο Βαγγέλης Ρουσσάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κάρπαθο. Αποφοίτησε από το τμήμα ιστορίας και αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Αγάπησε από παιδί τη Λογοτεχνία, γιατί μέσα από εκείνην ξέφευγε από τον κόσμο που πολλές φορές επιβάλλεται στους ανθρώπους. Έκτοτε ανακάλυψε κι άλλες αγάπες. Όλες είχαν να κάνουν με μικρά – μικρά κομμάτια που κρύβονται μέσα σε ψυχές και περιμένουν να αναδυθούν. Πολλές από τις αγάπες του, τις εφηύρε γιατί ήταν εκείνες που χρειαζόταν, για να μην επιβιώνει μόνο. Τώρα, ξανά μαθαίνει να ψάχνει για χρώματα, και στιγμές και κομμάτια μικρά. Με την γνώση πως δεν θα τα βρει ποτέ όλα. Του αρκεί. Ταξιδεύει.
