Σώμα χάρακας στητό και πότε σημαδούρα στο πέλαο λαξεμένη
Έβρεχε μα ήταν πότε στάχτη κι άλλοτε θειάφι
Κεραυνός όχι εν αιθρία
Τι κράμα συμπαγές
Κλάμα επ’ ουράνιο, ηλεκτρικά δοσμένο
Σφοδρές Θεού ματιές
Αστροπελέκι λυχνάρι κι έπειτα το τίποτα
Χύνονταν στα πέρατα απλώναν
Κορμί αλεξικέραυνο και κατάπινε μεμιάς
Έπειτα σε δάκρυα τα μετουσίωνε
Μάτια σφαλισμένα ισόποσα τ’ ανάτεμναν
Το χώμα ραίνοντας και εισπράκτορας Αυτό
Δέχεται ή προτιμότερα συλλέγει
Πλάστης επίγειος που απλόχερα μοιράζει
Τα δέντρα, τ’ άνθη, τα φυτά
Κι ακόμη νοτισμένο, λάσπη των πρωτοπλάστων
Ορθώνει τείχη και φωλιές θνητές μπολιάζει
Σώμα δομή χάρακας στητό, αλλοτινός ζευγολάτης
Τ’ ονείρου λάτρης και μύστης του εφιάλτη
Στης πρώτης ρυτίδας το μέτωπο, ιδρώτας χαραμάδα
Κι η αλισάχνη κιόλας σε νάμα μετετράπη
Κρουστά χείλη και στεγνά ακόμη
Ικετικά προφέρουν Ωσαννά
|
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art
Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.
Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
|
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
