Θέλω να κόψω το τσιγάρο!
Μα καπνίζω τόσα πολλά χρόνια που δεν ξέρω πως είναι χωρίς αυτό.
Ξέρω πως μου κάνει κακό και στο τέλος θα με ξεκάνει.
Κι όμως ακόμα το κρατάω στο στόμα και στα δάχτυλα.
Κιτρίνισαν, το δέρμα έχει ποτίσει νικοτίνη και άρνηση!
Ξέρω πως με σκοτώνει κι όμως ακόμα να το κόψω.
Φοβάμαι, μάλλον, πολύ να δω πως είναι η ζωή χωρίς τσιγάρο.
Τόσο που ενώ στο τέλος θα με ξεκάνει ανάβω ένα ακόμα για να το σκεφτώ από την αρχή.
Και δεν φτάνει ποτέ στο τέλος αυτή η σκέψη.
Ίσως αύριο, λέω.
Ίσως αύριο να μην έχω προβλήματα και να είναι μια καλή μέρα για να το κόψω.
Μα κάθε αύριο έχει τα δικά του ερωτηματικά για να απασχολεί τη μέρα.
Κι έτσι όλο δεν το κόβω μέσα από υπέροχα ανόητες δικαιολογίες!
Άρα μου λείπει το κίνητρο το ισχυρό προφανώς.
Κάποτε αισθάνθηκα ότι θα το έκοβα αυτοστιγμή μπροστά σου απλώς και μόνο γιατί η ανάγκη να σου κάνω περισσότερο έρωτα είναι μεγαλύτερη από το τσιγάρο.
Μα, να!
Όταν έφυγες είχα μια ακόμα δικαιολογία φαύλη να ανάψω ένα ακόμα.
Δεν ξημέρωσε η μέρα χωρίς προβλήματα ακόμα.
Κι ούτε θα έρθει ποτέ μια τέτοια, όπως μάλλον ούτε κι εσύ παρά το γεγονός ότι σε φαντάστηκα με λεπτομέρειες όταν ήμουν παιδί.
Θα συνεχίσω τον καφέ μου με ένα δυο τσιγάρα ακόμα μέχρι να με σκοτώσει.
Αλλά δε θα φταίω ούτε εγώ!
Καταλαβαίνεις κι εσύ, το ξέρω.
Έχω κι εγώ τις γυαλιστερές μου δικαιολογίες για τη ζωή που δεν ζω.
Έχω φτιάξει τη βιτρίνα μου σωστά, βλέπεις.
Που όπως περνάς, όπως περνάω κ εγώ απέξω βλέπω όσα θέλω ή αντέχω να δω.
Όσα θέλω να δεις για να πιστέψεις το δράμα μου και να το πιστέψω κ εγώ αφού σας έκανα όλους γύρω μου να πιστεύετε ότι θα έκοβα το τσιγάρο μια μέρα.
Μια μέρα καλή που δεν ήρθε!
Ίσως ο λόγος που ποτέ δεν θα έρθει για εμάς τέτοια μέρα είναι επειδή ήταν πάντα εδώ.
Αλλά ήμασταν φοβερά απασχολημένοι να στρίβουμε το επόμενο τσιγάρο για να παρηγορήσουμε την αναμονή εκείνης της μέρας που θα έρθει σαν θρίαμβος να μας κόψει το τσιγάρο.
Ειρωνεία!
Τόση ώρα που γράφω καπνίζω!
Αλλά είπαμε, δεν φταίω εγώ.
Πάντα η μέρα που δεν έρχεται θα φταίει.
Κι εμείς, η Πηνελόπη της ζωής μας!
Υ.γ. Κάποτε θα ήθελα να μιλήσουμε χωρίς τσιγάρο στο χέρι.
Για φαντάσου, μια κουβέντα, μια ψυχή, ένα φιλί χωρίς κιτρινισμένα δόντια.
*Γράφει ο Αντώνης Κατσαμάς.
