Απόψε μου έλειψες.
Τη στιγμή εκείνη, που με τύλιξαν δυο χέρια άλλα.
Παραπατώ κάθε βράδυ σε κάποιο μπουκάλι με φυσαλίδες.
Εσύ πέφτεις ξερός από την κούραση,
το ξέρω.
Το ξέρω. Μόνο αυτό σου έχω πει. Ότι,
το ξέρω.
Σε προσέχω από μακριά. Όσο εσύ κοιμάσαι κουρασμένος.
Εγώ χορεύω με άλλους. Με ψηλούς, με ωραίους. Όχι μαζί σου.
Θα ήθελα να πετάξω στο εξωτερικό. Δε φταις εσύ, εγώ φταίω.
Σε σκέφτομαι κάθε βράδυ, πριν κλείσω τα μάτια μου
κι αν θελήσω να σε τρομάξω, αυτό θα σου πω.
Η ζωή μου είναι ένα τρομαχτικό παιχνίδι στο λούνα παρκ
και όλοι είστε βαγόνια του. Φοβάμαι, στ’ ορκίζομαι.
Κάθε μέρα, προχωράω και κρατώ αντίσταση στο τρέμουλο
που νιώθω στα χέρια, στα πόδια, η καρδιά μου με αναγουλιάζει,
θέλω να βάλω τα κλάμματα, ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Το ήξερα, όταν μου φίλησες τα γόνατα. Δε σου λέω τι, βρες το εσύ.
Η κλωστή που με κρατάει σε σένα, μπλέκεται στα δάχτυλα,
και μου στρίβουν τσιγάρα κι εσύ δεν είσαι πουθενά.
Έχουμε όλοι θεοποιήσει το πήδημα.
Τους ανθρώπους, τους γονείς και όλους μου τους φίλους,
ακόμα κι εκείνους που δε μιλούν.
Γιατί από πάνω μας, υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από μας,
με γαμψά νύχια, κι όταν το κοιτάς
όλα τα υπόλοιπα σου φαίνονται αξιαγάπητα.
Φιλιά.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
