( 25 Ιανουαρίου 1882 – 28 Μαρτίου 1941)
Όλα κυματίζουν, όλα χορεύουν, όλα είναι ταχύτητα και θρίαμβος.
*
Η ζωή μαραίνεται όταν υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να μοιραστούμε.
*
Γιατί τίποτα δεν είναι μονάχα ένα πράγμα.
*
Δεν μπορείς να βρεις γαλήνη αποφεύγοντας τη ζωή.
*
Οι ιστορίες που ακολουθούν τους ανθρώπους μέχρι και μέσα στο δωμάτιό τους είναι δύσκολες.
*
Για να απολαύσουμε την ελευθερία πρέπει να ελέγχουμε τον εαυτό μας.
*
Η ευτυχής αλληλουχία των γεγονότων που ακολουθούν το’ να τ’ άλλο στη ζωή μας. Τάκτακ, τάκτακ, τάκτακ.
*
Να μεγαλώνεις σημαίνει να χάνεις κάποιες αυταπάτες για να αποκτήσεις κάποιες άλλες.
*
Η κυρία Dalloway πάντα κάνει δεξιώσεις για να σκεπάσει τη σιωπή.
*
Να μεγαλώνεις σημαίνει να χάνεις κάποιες αυταπάτες για να αποκτήσεις κάποιες άλλες.
*Αγγλίδα μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος, που θεωρείται από τους μέγιστους καινοτόμους στην αγγλική γλώσσα. Στο μεσοπόλεμο υπήρξε σημαντική μορφή στη λογοτεχνική κοινωνία του Λονδίνου και μέλος της Ομάδας Μπλούμσμπερι.
*Τα διασημότερα έργα της είναι τα μυθιστορήματα “Μια Ωραία Μέρα της Κας Νταλογουέη” (Mrs Dalloway, 1925), “Στο Φάρο” (To The Lighthouse, 1927), το “Ορλάντο” (Orlando, 1928), και το δοκίμιο “Ένα Δωμάτιο Ολόδικό Του” (A Room Of One’s Own, 1929).
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
