(απόσπασμα)


Ναι, αγαπημένη μου.

Πολύ πριν να σε συναντήσω εγώ σε περίμενα.

Πάντοτε σε περίμενα.

Αλήθεια εκείνη η άνοιξη, εκείνο το πρωινό,εκείνη η απλή κάμαρα

της ευτυχίας,

αυτό το σώμα σου που κράταγα πρώτη φορά γυμνό,

αυτά τα δάκρυα που δεν μπόρεσα στο τέλος να κρατήσω

πόσο σου πήγαιναν.

Α, θά θελα να φιλήσω τα χέρια του πατέρα σου,

της μητέρας σου τα γόνατα που σε γέννησαν για μένα

να φιλήσω όλες τις καρέκλες

που ακούμπησες περνώντας με το φόρεμά σου,

να κρύψω σαν φυλακτό στον κόρφο μου

ένα μικρό κομμάτι απ’ το σεντόνι που κοιμήθηκες.

Θα μπορούσα ακόμα και να χαμογελάσω

στον άντρα που σ’ έχει δει γυμνή

πριν από μένα,

να του χαμογελάσω,

που του δόθηκε μια τόση ατέλειωτη ευτυχία.

Γιατί εγώ, αγαπημένη, σου χρωστάω κάτι πιο πολύ απ’ τον έρωτα,

εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και την ελπίδα,

τα δάκρυα και πάλι την ελπίδα.

Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή.


Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΆμιλλα φαντασίας και πραγμάτων, Ρογήρος Δέξτερ
Επόμενο άρθρο“AESOP PROJECT”: Συνάντηση θεατρικών οργανισμών από Ασία, Ευρώπη και Λατινική Αμερική με πρωτοβουλία του Θεάτρου ΑΕΡΟΠΛΟΙΟ
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.