Τηρώ ίσες αποστάσεις.
Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει
Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει να βλέπω τα πράγματα.
Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει να βλέπω τα πράγματα υπό ένα πρίσμα πιο εύκολο.
Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει να βλέπω τα πράγματα υπό ένα πρίσμα πιο εύκολο και σχεδόν χαρισματικό.
Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει να βλέπω τα πράγματα υπό ένα πρίσμα πιο εύκολο και σχεδόν χαρισματικό καθισμένος στον καναπέ μου.
Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει να βλέπω τα πράγματα υπό ένα πρίσμα πιο εύκολο και σχεδόν χαρισματικό καθισμένος στον καναπέ μου, αδύναμος να οικειοποιηθώ το παρόν.
Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει να βλέπω τα πράγματα υπό ένα πρίσμα πιο εύκολο και σχεδόν χαρισματικό καθισμένος στον καναπέ μου, αδύναμος να οικειοποιηθώ το παρόν που είναι «μου», αλλά και δεν είναι.
Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει να βλέπω τα πράγματα υπό ένα πρίσμα πιο εύκολο και σχεδόν χαρισματικό καθισμένος στον καναπέ μου, αδύναμος να οικειοποιηθώ το παρόν που είναι «μου», αλλά και δεν είναι, πρόθυμος να αδιαφορήσω ριζοσπαστικά.
Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει να βλέπω τα πράγματα υπό ένα πρίσμα πιο εύκολο και σχεδόν χαρισματικό καθισμένος στον καναπέ μου, αδύναμος να οικειοποιηθώ το παρόν που είναι «μου», αλλά και δεν είναι, πρόθυμος να αδιαφορήσω ριζοσπαστικά και να αρνηθώ τη θέση μου σ’ αυτόν τον κόσμο.
Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει να βλέπω τα πράγματα υπό ένα πρίσμα πιο εύκολο και σχεδόν χαρισματικό καθισμένος στον καναπέ μου, αδύναμος να οικειοποιηθώ το παρόν που είναι «μου», αλλά και δεν είναι, πρόθυμος να αδιαφορήσω ριζοσπαστικά και να αρνηθώ τη θέση μου σ’ αυτόν τον κόσμο και κυρίως τη δική σου.
Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει να βλέπω τα πράγματα υπό ένα πρίσμα πιο εύκολο και σχεδόν χαρισματικό καθισμένος στον καναπέ μου, αδύναμος να οικειοποιηθώ το παρόν που είναι «μου», αλλά και δεν είναι, πρόθυμος να αδιαφορήσω ριζοσπαστικά και να αρνηθώ τη θέση μου σ’ αυτόν τον κόσμο και κυρίως τη δική σου που θεμελιωδώς δεν κατανοώ.
Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει να βλέπω τα πράγματα υπό ένα πρίσμα πιο εύκολο και σχεδόν χαρισματικό καθισμένος στον καναπέ μου, αδύναμος να οικειοποιηθώ το παρόν που είναι «μου», αλλά και δεν είναι, πρόθυμος να αδιαφορήσω ριζοσπαστικά και να αρνηθώ τη θέση μου σ’ αυτόν τον κόσμο και κυρίως τη δική σου που θεμελιωδώς δεν κατανοώ κι όμως με ορίζει.
Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει να βλέπω τα πράγματα υπό ένα πρίσμα πιο εύκολο και σχεδόν χαρισματικό καθισμένος στον καναπέ μου, αδύναμος να οικειοποιηθώ το παρόν που είναι «μου», αλλά και δεν είναι, πρόθυμος να αδιαφορήσω ριζοσπαστικά και να αρνηθώ τη θέση μου σ’ αυτόν τον κόσμο και κυρίως τη δική σου που θεμελιωδώς δεν κατανοώ κι όμως με ορίζει καθορίζοντας αναπόφευκτα τον τρόπο που θεώμαι την πραγματικότητα και την πασαλείβω σε ξεραμένα αποφάγια.
Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει να βλέπω τα πράγματα υπό ένα πρίσμα πιο εύκολο και σχεδόν χαρισματικό καθισμένος στον καναπέ μου, αδύναμος να οικειοποιηθώ το παρόν που είναι «μου», αλλά και δεν είναι, πρόθυμος να αδιαφορήσω ριζοσπαστικά και να αρνηθώ τη θέση μου σ’ αυτόν τον κόσμο και κυρίως τη δική σου που θεμελιωδώς δεν κατανοώ κι όμως με ορίζει καθορίζοντας αναπόφευκτα τον τρόπο που θεώμαι την πραγματικότητα και την πασαλείβω σε ξεραμένα αποφάγια και κάτι τυχαία γαμήσια ή αγορασμένες εμπειρίες.
Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή με βολεύει να βλέπω τα πράγματα υπό ένα πρίσμα πιο εύκολο και σχεδόν χαρισματικό καθισμένος στον καναπέ μου, αδύναμος να οικειοποιηθώ το παρόν που είναι «μου», αλλά και δεν είναι, πρόθυμος να αδιαφορήσω ριζοσπαστικά και να αρνηθώ τη θέση μου σ’ αυτόν τον κόσμο και κυρίως τη δική σου που θεμελιωδώς δεν κατανοώ κι όμως με ορίζει καθορίζοντας αναπόφευκτα τον τρόπο που θεώμαι την πραγματικότητα και την πασαλείβω σε ξεραμένα αποφάγια και κάτι τυχαία γαμήσια ή αγορασμένες εμπειρίες μέσω των οποίων δραπετεύω της ριζικής μου λήθης.
Τηρώ ίσες αποστάσεις επειδή… γαμώτο, ο χρόνος μου διέφυγε πάλι. Κι οφείλω πάλι την παρουσία μου να κρύψω. Εκεί. Ανάμεσα. Στη. Στίξη. Όπου. Φωλιάζει. Το. Στερητικό. Άλφα. Της. Φωνής. Μας.
Γεννήθηκε το 1992 στην Πτολεμαΐδα. Σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός στην Θεσσαλονίκη, όπου και συνεχίζει τις σπουδές του ως υποψήφιος διδάκτορας Ιατρικής στο ερευνητικό πεδίο της Ιατρικής Πληροφορικής. Γράφει ενεργά τα τελευταία 12 χρόνια ως αποτέλεσμα της συνεχούς ενασχόλησης του με τη λογοτεχνία, την ποίηση και την φιλοσοφία. Αγαπάει ό,τι έχει να κάνει με τέχνη και κυρίως με τον γραπτό λόγο. Αντιπαθεί τη μετριότητα και το ίδιο. Αγαπάει τον «Άλλο» κι ό, τι συνεπάγεται η παρουσία του. Αγαπάει τον κόσμο και τη δυναμική του να πλάθει νησίδες ομορφιάς. Ενθουσιάζεται με την παραδοξότητα της ύπαρξης και τη μεταβολική της ροή.
Χαρακτηριστικό της γραφής του είναι το ποιητικό στοιχείο, σε μια προσπάθεια προσέγγισης της μορφικής πληρότητας του πεζού από τη μία και νοηματικής πληρότητας της ποίησης από την άλλη. Επίσης, τα κείμενα του είναι εμποτισμένα με προβληματισμούς πολιτικής και υπαρξιακής φύσης, ενώ χαρακτηριστική είναι η σχεδόν μόνιμη επιλογή του να απουσιάζουν ονόματα και εξαντλητικές περιγραφές χωροχρονικών πλαισίων (το αντίθετο μάλλον ισχύει). Ο σκοπός της δραστηριότητας του έχει παραμείνει ίδιος με το πέρασμα του χρόνου: να συμβάλλει με κάποιον τρόπο στην τέχνη του λόγου και της ποίησης, αλλά και στην κοινωνική ζύμωση με την αποτύπωση προβληματισμών και ζητημάτων που ταλανίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο και με τον επιτονισμό της αναγκαιότητας για ανεύρεση νέων κινήτρων ενατένισης του μέλλοντος και επανεπινόησης του δημόσιου χώρου.
