Μέρος Όγδοο

Μέρος Όγδοο

«Σοκαρισμένος ο κόσμος παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις μετά τους απροειδοποίητους βομβαρδισμούς που έλαβαν χώρα πριν δυο μέρες στην καρδιά της Γ, όπου κατοικούσαν άμαχοι πολίτες. Δεκάδες είναι οι τραυματίες που μεταφέρονται καθημερινά σε ειδικά διαμορφωμένα κέντρα περίθαλψης, ενώ ήδη έχουν επιβεβαιωθεί πάνω από 100 θάνατοι. Παγκόσμια ανησυχία έχει προκληθεί για την έκταση που μπορεί να λάβει αυτή η σύγκρουση, με ειδικούς αναλυτές να προειδοποιούν για πιθανότητα ανεξέλεγκτων συνεπειών. Οι ηγέτες όλων των χωρών θα συμμετέχουν σε έκτακτη συνέλευση που συγκλήθηκε σήμερα στις 7 το απόγευμα από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, με τα αποτελέσματα της και το κοινό ανακοινωθέν που θα προκύψουν να τραβούν το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινότητας. Οι αντιμαχόμενες πλευρές ανταλλάσσουν ανακοινώσεις κατηγορώντας η μία την άλλη για την κλιμάκωση της σύγκρουσης, την ίδια στιγμή που κανείς δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για την ανθρωπιστική κρίση που ήδη έχει ξεσπάσει στις βομβαρδισμένες περιοχές. ‘Είμαστε αποφασισμένοι να προχωρήσουμε μέχρι τέλους για την εξόντωση κάθε τρομοκρατικής απειλής απέναντι στη χώρα μας’, δηλώνει ο πρωθυπουργός του Ι, με τους υποστηρικτές του να ζητούν κλιμάκωση των επιθέσεων. ‘Δεν κάνουμε πίσω μέχρι να πάρουμε πίσω την πατρίδα που μας έκλεψαν’, δηλώνει από την άλλη μεριά η ηγεσία της Χ. Νομίζω μπορούμε να διακρίνουμε στα πλάνα την απόγνωση στο βλέμμα των…»

«Κλεισ’ την την ρημάδα, σφίχτηκε η καρδιά μου» είπε ο Κ κλείνοντας την τηλεόραση και πετώντας με αγανάχτηση το τηλεκοντρόλ στην πολυθρόνα. Σηκώθηκε όρθιος και περπάτησε μέχρι την ανοιχτή μπαλκονόπορτα. «Ο καιρός είναι για μπάνιο» μουρμούρισε ατενίζοντας τον καταγάλανο ουρανό κι έναν ήλιο να γελά τσουρουφλίζοντας κάθε εκτεθειμένο σ’ αυτόν σημείο της πόλης. Έπειτα το βλέμμα του πλανήθηκε στις απέναντι πολυκατοικίες, παρατηρώντας τους γνωστούς του γείτονες να μαλώνουν ή να πίνουν ήρεμοι το καφεδάκι τους ακούγοντας ράδιο ή να ξεκινούν για μια άγνωστη δουλειά που ροκανίζει το χρόνο και την καθημερινότητα τους. Φαντάστηκε για μια στιγμή – κάτι που του είχε γίνει συνήθεια κατά τη διάρκεια μιας περασμένης πανδημίας που τους είχε καθηλώσει όλους στα διαμερίσματα τους – πόσο ενδιαφέρον θα ήταν να ζούσε για μια στιγμή τις ζωές άλλων, όποιου ήθελε, μόνο και μόνο για να βιώσει τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους, μόνο και μόνο για να τους καταλάβει καλύτερα βάσει των προσωπικών τους ιστοριών. «Κάθε άνθρωπος έχει ένα μοναδικό ενδιαφέρον, έτσι δεν είναι;» είπε και δεν ήξερε αν μιλάει στη γάτα του ή στο σύντροφο του, ο οποίος σάλεψε αφηρημένα το κεφάλι, σαν να απορεί με την δήλωση του Κ, χωρίς όμως να αποστρέφει το βλέμμα από το κινητό του. «Εσύ δεν είχες συγγενείς στη Γ;» ρώτησε αυτή τη φορά ευθέως τον σύντροφο του Λ, αναγκάζοντας τον να αφήσει το κινητό του στην άκρη. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα αφηρημένης σιωπής, έγνεψε καταφατικά και επέστρεψε στην οθόνη που τον απορροφούσε σαν δίνη. «Απίστευτο τι συμβαίνει στον κόσμο, μόλις λίγα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά μας. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο λυπάμαι», έκανε ο Κ πίνοντας μια γουλιά από τον καφέ του και απορώντας βαθιά με την απουσία του Λ, δεν συνήθιζε να χάνεται μ’ αυτόν τον τρόπο, όμως αποφάσισε να τον αφήσει στην ησυχία του και να ασχοληθεί με τη γάτα τους, ζηλεύοντας για πλήρη έλλειψη συνείδησης της. Την ίδια στιγμή ο Λ έγραφε και έσβηνε διαρκώς μία απάντηση σε ένα αναπάντεχο μήνυμα από την πατρίδα του, μη ξέροντας τι ήθελε να πει.

‘Έχει τραυματιστεί σοβαρά ο Χ. Ψάχνουμε τρόπο να βγούμε από τη χώρα, η κατάσταση εδώ δεν είναι βιώσιμη. Μπορείς να μας βοηθήσεις;’