– Πόσο μακριά πιστεύεις πως μπορείς να πας λεξικογραφώντας τον κόσμο;
-Δεν με ενδιαφέρουν οι αποστάσεις, με ενδιαφέρουν οι εικόνες, μου αρέσει να μπορώ να οπτικοποιώ.
-Κι είναι τόσο ενδιαφέρον αυτό για εσένα;
-Είναι τόσο ενδιαφέρον όσο το να θέλω να σε αγκαλιάζω όπως τώρα, εννοώ να έχω ανοιχτή καρδιά στο άγγιγμα σου.
-Δεν μου αρέσει το να τα βάζεις αυτά μαζί.
-Είσαι εγωίστρια ή μου φαίνεται;
-Ίσως, βλέπεις τρέμω την ώρα που θα κάνεις εικόνα την φυγή σου.
-Δεν θα υπάρχει φυγή όσο θα μπορούμε να μετεωριζόμαστε ο ένας μέσα στον άλλο αλλά και μόνοι.
-Πιστεύεις ο μετεωρισμός δεν αφαιρεί στοιχεία από την αντίληψη της πραγματικότητας;
-Φυσικά και αφαιρεί αλλά όταν έρθει η ώρα η γείωση δεν είναι απότομη αλλά φυσική όπως το περπάτημα, εξάλλου ποιός από τους δυό μας ζητάει την πραγματικότητα;
-Έχεις δίκιο, για όλα αυτά σε αγαπώ.
-Κι εγώ, και σε αγαπώ γιατί στολίζεις αυτόν τον κόσμο κι όχι απλά γιατί είσαι μέρος του…
Πόπη Συνοδινού
