Ν’ αγαπάς και να χάνεις, Robert A. Neimeyer

Αντιμετωπίζοντας την απώλεια

(Η διαδρομή προς την απώλεια μιας σχέσης)

Πώς αρχίζει το τέλος μιας σχέσης; Σε ένα επίπεδο, η απάντηση είναι διαφορετική για κάθε ζευγάρι που χωρίζει. Μερικές φορές η απόφαση για το χωρισμό έχει ληφθεί από κοινού και μετά από οδυνηρές διαπραγματεύσεις χρόνων. Άλλες φορές έρχεται ξαφνικά και “από το πουθενά” για τον έναν από τους δύο, με αποτέλεσμα να νιώθει ότι δεν του προσφέρεται άλλη επιλογή από τον άλλο, που μπορεί επί μήνες ή χρόνια να δούλευε σιωπηλά στο μυαλό του τη σκέψη του χωρισμού.

Συνήθως συμβαίνει κάτι μεταξύ αυτών των δύο άκρων, αφού η αυξανόμενη αίσθηση αποξένωσης, που διακόπτεται από σποραδικές σκηνές έντονων παραπόνων, οδηγεί και τους δύο συντρόφους στη συνειδητοποίηση ότι “κάτι πρέπει να αλλάξει”. Καθένα από αυτά τα μονοπάτια προς τη διάλυση μιας σχέσης έχει τη δική του δυναμική, όπως, επίσης, και τα δικά του προβλήματα.

Για να κατανοήσουμε τις ρίζες της παρόρμησης να εγκαταλείψει κανείς μία στενή σχέση, είναι σημαντικό πρώτα να κατανοήσουμε από πού πηγάζει το κίνητρο να την αρχίσει. Κανένας δεν αρχίζει μία σοβαρή σχέση χωρίς κάποια πρόβλεψη ή προσδοκία για το πώς θα πρέπει να είναι αυτή η σχέση. Αντίθετα, κουβαλάμε μία παρακαταθήκη – συχνά αγνώστων σε εμάς ελπίδων – και πεποιθήσεων σχετικά με το πώς θα πρέπει να είναι ο “τέλειος σύζυγος”, πώς θα πρέπει να κατανεμηθούν οι ρόλοι και οι ευθύνες μέσα στην οικογένεια και πώς θα πρέπει να επιλύονται τα προβλήματα με το σύντροφο. Επιπλέον, όλοι μας έχουμε ένα “όνειρο” για την ιδανική σχέση, το οποίο περιλαμβάνει (ανέφικτα μερικές φορές) κριτήρια βάσει των οποίων την αξιολογούμε.

Αυτό το όνειρο, που διαμορφώνεται από τις εμπειρίες που είχαμε στη γονική μας οικογένεια, τις προηγούμενες σχέσεις αγάπης και τα γενικότερα πολιτισμικά μηνύματα που μας πέρασε παράδοση και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, σχεδόν ποτέ δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα της ζωής με το σύντροφό μας, του οποίου το σύστημα πεποιθήσεων για τις σχέσεις πιθανά διαφέρει σε μεγάλο ή μικρό βαθμό από το δικό μας. Αν και η απώλεια αυτού το ονείρου μπορεί να οδηγήσει σε πιο ώριμη αναδιαπραγμάτευση της σχέσης με το σύντροφό μας, μπορεί εξίσου να φυτέψει το σπόρο της δυσαρέσκειας, που καταλήγει στην εγκατάλειψη της ίδιας της σχέσης.

*εκδόσεις Κριτική

*Πρόλογος-Επιμέλεια: Δανάη Παπαδάτου

*Ο Robert A. Neimeyer είναι καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Μέμφις. Έχει τιμηθεί με τη διάκριση Dunavant για την Ακαδημαϊκή του προσφορά.

*Η επιστημονική του έρευνα από το 1982 μέχρι σήμερα επικεντρώνεται σε θέματα που έχουν σχέση με το θάνατο, τον θρήνο, την απώλεια και την ψυχοθεραπεία σε περιπτώσεις απόπειρας αυτοκτονίας.

*Έχει δημοσιεύσει 17 βιβλία. Υπήρξε πρόεδρος σε Διεθνή Ομάδα Εργασίας για τους πάσχοντες από ανίατες ασθένειες και το συγγενικό τους περιβάλλον.