να μάθεις πως σου αξίζει ένας έρωτας
που να μην αμφιβάλλει ποτέ πως
έχεις τις καλύτερες προθέσεις
ακόμα και όταν κάνεις λάθη
που να ψάχνει ακόμα και δύο λεπτά χρόνου
μόνο για να σε σφίξει στα χέρια του
που όχι μόνο να δέχεται όλες τις πλευρές σου
αλλά να τις αγαπά με όλη του τη ψυχή
ακόμα και αυτές που είναι σπασμένες
ή προδομένες
να μάθεις πως σου αξίζει ένας έρωτας
αναπότρεπτος
που δεν θα σε κοιτάξει ποτέ
με ένα βλέμμα άδειο
και που ακόμα και όταν θα θυμώνει
θα κρατάει για σένα μια αχτίδα τρυφερότητας
που όλα τα όνειρα που θα φτιάξεις γι’ αυτόν
δεν θα μείνουν υποσχέσεις
και όλα τα ταξίδια και όλα τα δειλινά
θα ακτινοβολούν από απόσταση
ενώ θα τα ζεις πλάι του
να μάθεις πως σου αξίζει ένας έρωτας
που θα είναι απτή αγκαλιά
μέσα σε κάθε νύχτα της ζωής
και ποτέ φάσμα και ποτέ οργή
ή απογοήτευση
γιατί ο έρωτας είναι κυρίως η ανάγκη
για κοινό ύπνο
που όλα τα ποιήματα θα είναι
τόσο όμορφα και θα είναι δικά του
και θα τα δέχεται σαν το ύψιστο δώρο σου
σε εκείνον
και όλα τα τραγούδια θα είναι
ένας μόνο λόγος να χορέψεις μαζί του
στη βροχή ή στο φεγγάρι
να μάθεις πως σου αξίζει ένας έρωτας
που να σου δίνει πνοή
μέσα από την απλή στιγμή
του να υπάρχει αληθινά δίπλα σου
που να μην σε κάνει να νιώθεις ποτέ
μόνος
ματαιωμένος
εγκαταλελειμμένος
ανυπεράσπιστος
να μάθεις πως σου αξίζει ένας έρωτας
που στο βλέμμα σου θα βλέπει αστέρια
και θα γεννάει αστέρια
και τίποτα- τίποτα εκείνη τη στιγμή
σε εκείνον τον αιώνα
δεν θα μπορεί να αλλάξει
γιατί για εκείνον τον έρωτα
δεν θα υπάρχει κάτι να προστεθεί
ή να αφαιρεθεί
μα θα ξέρει τη μακαριότητα
του να ζεις ευτυχισμένος
έχοντας σε στην αγκαλιά του
εσένα τον αιώνιο του σύντροφο
και αυτό θα είναι το πάντα
για εκείνον
το απάνεμο ολάνθιστο
κι ολόχρωμα άφθορο λιμάνι
το καταφύγιο από τον κόσμο
που θα αναζητά μέχρι να σε βρει
μια μαγική και άπειρη στιγμή
που μια ζωή περίμενε
-δίπλα του
να μάθεις πως σου αξίζει ένας έρωτας
που δεν θα πει ποτέ:
‘‘αγαπώ αλλά δεν αποδέχομαι’’
Μονάχα που στο βλέμμα του θα βρίσκεις
όλα τα λουλούδια
να μάθεις πως σου αξίζει ένας έρωτας
αναπότρεπτος
Ο Βαγγέλης Ρουσσάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κάρπαθο. Αποφοίτησε από το τμήμα ιστορίας και αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Αγάπησε από παιδί τη Λογοτεχνία, γιατί μέσα από εκείνην ξέφευγε από τον κόσμο που πολλές φορές επιβάλλεται στους ανθρώπους. Έκτοτε ανακάλυψε κι άλλες αγάπες. Όλες είχαν να κάνουν με μικρά – μικρά κομμάτια που κρύβονται μέσα σε ψυχές και περιμένουν να αναδυθούν. Πολλές από τις αγάπες του, τις εφηύρε γιατί ήταν εκείνες που χρειαζόταν, για να μην επιβιώνει μόνο. Τώρα, ξανά μαθαίνει να ψάχνει για χρώματα, και στιγμές και κομμάτια μικρά. Με την γνώση πως δεν θα τα βρει ποτέ όλα. Του αρκεί. Ταξιδεύει.
