~ Νεφέλη
Μια οπτασία αιθέρια πορπάτει αργά και παίζει μες τα έλη•
την είδ’ αχάραγα, γυμνή• έν’ αεράκι γύρω της σα νυφικό τη ντύνει,
κι ειν’ λαβωμένη η σκέψη της, κι είν’ το παράπονο που εντείνει
την πεθυμιά της την κρυφή, που τάχα δεν τη μέλλει:
α, τα κόκκινα χείλη οπού ‘ταξεν η αγάπη στη Νεφέλη.
Κάθε ξημέρωμα, την εθώρουν λίγοι εκλεχτοί,
με τρόπο βραδύ τα μαλλιά της γύρω απ’το λαιμό να δένει.
Σε λίγ’ ανθάκι’ από ζωή στεγνά, ξαπλώνει πάνου και τους κρένει:
Πώς είστε ακόμη ολόλαμπρα; πώς κάνετε την τύχη σας δεχτή;
κι ένας νιός παρακείθε κρυφά που χαμογέλασε, τη βρήκε διαλεχτή.
Απά στο στήθος της ζωγράφιζε ήλιους με το νου του,
και κάθε βόρβορο ψυχής, της τον εκαθάριζ’ απ’τα μάτια.
Κάθε δάκρυ πού’τρεξες, της λέγει, στη ζωή, υψώνεται σαν τα ελάτια:
με τη σκιά δροσίζουν καθέναν απο ‘μάς, τον πυρετό του μέτωπού του,
εφόσον ‘κείνος κηδεύσει μες στις ρίζες τους τον πόνο του εαυτού του.
Κι έδωσεν η κόρη μια στη γη να σηκωθεί, σαν άγριο ζώο που θέλει
να ορμήξει ‘πά στο θήραμα, σαν πεινασμένο από καιρό.
Ένας άνεμος της χτένισε τα μαλλιά και την ψυχή της, και το νερό
βάλτων και λιμνών κοντά στα έλη, εχρύσισ’ απ’το φως της μέρας π’ανατέλλει:
Είν’ η περίφημος ζωή οπού ‘ταξεν η αγάπη στη Νεφέλη.
– Βαλάντης Γαούτσης
*Η εικόνα του πίνακα αποτελεί έργο της Δήμητρας Πατρινέλη.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
