ΑΛΕΞΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ

«Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

Ο «Άντρας της Πέμπτης Πράξης» είναι το δέκατο πέμπτο μου μυθιστόρημα, που εκδίδεται σε μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή της ζωής μου. Είναι ένα βιβλίο που ωρίμαζε πολύ καιρό μέσα μου, μέχρι που φέτος βρήκε τη θερμοκρασία εξόδου του. Αφορά την πορεία ζωής ενός ανθρώπου, από την… ενδομήτρια ζωή, μέχρι τη μέση ηλικία. Στο βιβλίο περιέχονται κάποια αυτοβιογραφικά στοιχεία, αλλά ως επί το πλείστον είναι μυθοπλασία. Παρόλο που πιστεύω, όπως έλεγε ο Μπόρχες, ότι όλα τα βιβλία είναι κατά βάση αυτοβιογραφικά. Η πλοκή εκτυλίσσεται γύρω από τις περιπέτειες ενός ήρωα, ο οποίος μένει ορφανός σε νεαρή ηλικία και προσπαθεί να βρει τη θέση του στον κόσμο. Είναι ένας πολύ ιδιαίτερος ψυχισμός, η πραγματικότητα δεν φαίνεται να του είναι αρκετή. Από την άλλη, η κοινωνία και οι απαιτήσεις της τον αποπροσανατολίζουν, παρόλο που μέσα του είναι ένα ατίθασο πνεύμα. Σαν να υπάρχει ένα θηρίο που είναι έτοιμο να βγει. Τελικά θα βγει;

Ποια δύναμη είναι τόσο αδιάλυτη, όσο η δύναμη της ζωής; Ένα παιδί διψασμένο για αγκαλιά μένει ορφανό και βυθίζεται στην αγκαλιά των βιβλίων.

Λίγα βήματα μετά, ο άτολμος έφηβος, παρασυρμένος στον Κήπο των Ηδονών, ενηλικιώνεται και μυείται στην καταραμένη τέχνη, το αλκοόλ και τον έρωτα. Κι ύστερα στην ερωτική ονειροφαντασία, που θα κατρακυλήσει στη θλίψη.

Ο Άνθρωπος της πέμπτης πράξης, σε πέντε πράξεις δοκιμασίας. Που αρχίζουν γραμμικά, αλλά ξαφνικά ίπτανται στον χρόνο. Σε ένα παιχνίδι θαυμασμού, σε μια αναμέτρηση με το θάνατο, καλείται να συνθέσει τον χαρακτήρα του, μέσα  από μια αφηγηματική διαδρομή, που είναι πρωτόγνωρη τεχνικά σε σχέση με τα προηγούμενα βιβλία μου, περιέχει δε και μια σημαντική ανατροπή.

Η μνήμη μιλάει, κατακερματίζεται, θραύεται, εμπλουτίζεται. παραλλάσσεται και εκσπά σ’ ένα κείμενο ταυτόχρονα διαλογικό, μονολογικό, αποστασιοποιημένο, συναισθηματικό, που δεν θα μπορούσα εύκολα να κατατάξω σε ένα συγκεκριμένο είδος.

 

Αλέξης Σταμάτης

ALEXHS STAMATHS -PHOTO KAPLANIDHS

ISBN: 978-960-03-6447-7

Σκληρό εξώφυλλο

Σελίδες 288

12 Νοεμβρίου 2018

 

 

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΖωές του Φθινοπώρου, Θοδωρής Παπαθεοδώρου
Επόμενο άρθροΜε κυκλώνει απόψε, Γιώργος Ιωάννου
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.