20 Ιουλίου
Ήλθεν απόψε γελαστή και χαρούμενη και με πήρε περίπατο. Ήταν νύχτα και τα σπίτια άρχιζαν να κοιμούνται. Οικογενειάρχες γύριζαν με τις γυναίκες των στα σπίτια των σοβαροί κι αμίλητοι… Νέοι χλωμοί από το ξαγρύπνι επήγαιναν σιγά σιγά λυπημένοι για να διασκεδάσουν. Κάπου-κάπου ακουγόταν ο θόρυβος κάποιας άμαξας που περνούσε. Κι εμείς πηγαίναμε γρήγορα, γρήγορα- αμίλητοι. Δεν ήθελα, ούτε μπορούσα μέσα σ’ όλες αυτές τις χυδαίες επαφές της ζωής να μιλήσω σ’ Εκείνη.
Έξω, σ’ ένα βράχο, κοντά στη θάλασσα εκαθίσαμε. Κάτι βαρύ επλάκωνε τα στήθη μας. Ολόμαυρα τα νέφαλα κρεμόνταν αποπάνω μας. Λυπημένα σαν νάσανε γεμάτα δάκρυα. Ήμαστε ανήσυχοι κι οι δύο. Κάποιο προαίσθημα ίσως. Δεν ημπορούσαμε να μείνουμε στο ίδιο μέρος. Πηγαίναμε κι ερχόμαστε στην αμμουδιά, βουβοί. Η θάλασσα απέραντη μπροστά μας. Σαν ν’ανέβαινε κάποια απέραντη νύχτα πάνω από τα νερά – κάποια απέραντη λύπη.
Εγυρίσαμε πίσω αμίλητοι και λυπημένοι. Κι όταν εχωρίσαμε κι έσκυψα στα μάτια της και είδα όλη την αγωνία μου –κι είδα μια νύχτα απέραντη, μια απέραντη λύπη- ένοιωσα μέσα μου κάτι τι να γέρνει πληγωμένο κι όμορφο και ν’αρχινά να κλαίει.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
