Πόσο βαραίνει στον άνθρωπο επάνω το χρήμα; Ο πόλεμος στο όνομά του τον ωθεί στα αδιάβαστα πέλαγα ψάχνοντας- πολλές φορές μάταια- να σωθεί. Κρεμιέται πάνω στο κορμί και η Μοίρα του και τον τραβά στον πάτο.
Έτσι ήταν και το θέαμα που αντίκρισαν τη νύχτα εκείνη ο Δημοσθένης και η Κατρίν: ασήκωτο.
Με τον ιδιαίτερο αυτόν μηχανισμό του νησιού να είναι επί ποδός, πρόσφυγες, άνθρωποι σε ανάγκη και κίνδυνο, βρίσκουν καταφύγιο στους ντόπιους: έναν καπετάνιο παλιό, μια μαμή που ξέρει τις ιστορίες του κόσμου όλου και άλλους, πολλούς.
Μονάχα εκείνον δε θα γνώριζαν ποτέ. Τον Μιχάλη. Αυτόν που τον «στράβωσε» η ίδια του η μοίρα. Αυτόν που οι δαίμονές του πήραν σάρκα και οστά και δεν τον άφησαν σε χλωρό κλαρί, όση συγχώρεση κι αν ζήτησε.
Απ’το σπιτάκι που στέγασε κάποτε ανθρώπους λεπρούς ξεκινά και ολοκληρώνεται η πιο περίεργη κι ανήκουστη για τους λιγοστούς κατοίκους τούτου του νησιού, ιστορία.
Σημάδια του σώματος, σημάδια της ψυχής που γίνονται τιμωροί. δεν χάθηκαν ποτέ. Στέκονταν στους γκρεμούς και στις ακτές και παραμόνευαν.
Μένει μονάχα να απαντηθεί το μεγάλο ερώτημα αυτού του βιβλίου: αν πράγματι, όλα γίνονται για καλό. –
Ο Γιάννης Μακριδάκης γεννήθηκε το 1971 στη Χίο και σπούδασε μαθηματικά. Από το 1997, που ίδρυσε το Κέντρο Χιακών Μελετών με σκοπό την έρευνα, αρχειοθέτηση, μελέτη και διάδοση των τεκμηρίων της Χίου, οργανώνει τα ερευνητικά και εκπαιδευτικά προγράμματα του Κέντρου, επιμελείται τις εκδόσεις του και διευθύνει το τριμηνιαίο περιοδικό “Πελινναίο”.
*Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εστίας.
Γεννήθηκε και ζει στη Δράμα. Στην Κομοτηνή, σπούδασε Νομική. Ανάμεσα στις πολλές ώρες στα πολλά βιβλία και σημειώσεις για τη σχολή, έβρισκε χρόνο για να διαβάζει και τα άλλα, τα λογοτεχνικά. Αν ρωτήσει κανείς έναν φίλο της, θα την χαρακτηρίσει με δυο λέξεις: βιβλία και καφές.
Στο «Ολόγραμμα» παρουσιάζει – προτείνει βιβλία –όλων των ειδών- που αγαπά και θεωρεί άξια προσοχής.
