Πολλά σώματα
Ολόκληρο δάπεδο κλειδωμένα
Αγκυροβολημένα σε οπές σε συνδυασμούς
Μοιάζουν με άμμο
Δεν κάνουν εκπτώσεις στο χρώμα
Δεν ξεθωριάζουν [στέκει πάνω τους η ανυπαρξία]
Τεφροδόχος από άμμο
Φιλοξενούν χώμα
Χέρια από χώμα
Δεν γνωρίζουν πού να σκορπιστούν ως άνθρωποι
Πώς να φροντίσουν την αποσύνθεση
Μια Ευρασία ζωντανή σε τόση σκόνη πάνω να κάθεται
Και η σκόνη να κάθεται πάνω σε έπιπλα και ταμεία
Και οι σημύδες λαξευμένες με όνομα και ημερομηνία
Τα υγρά προ πολλού χάθηκαν
Στην δυτική τοποθέτηση
Εάν υπήρχε η παραμικρή υποψία βροχής
Θα γινόταν λάσπη και ξανά σημείο μηδέν
Και από εκεί θα άρχιζε ο κόσμος
Από ψηλά δαπεδοχώρος ωχρός
Με αυλακώσεις πιτσιλωτές
Και άλλης δεκαετίας
Απλά και επώδυνα συρρικνώνει
Ο ήλιος
Και συρρικνώνεται
Η ροή
Η απόσταση
Αυτό που δεν έλαβε έλξη
Εάν κάποιος πέθαινε
Θα έπαιρνε θέση στο παζλ
Θα ήταν κομμάτι αυχένας και από κάτω κορμός
Στο άμορφο όμοιο διαρκές
Όλα τα σώματα εδώ που δεν ερημώνει εκ του φυσικού ο τόπος
Όλες οι σχισμές και τα δωμάτια γεμάτα
Απόλυτη εφαρμογή
Αλλά ούτε καν σαπούνι δεν γίνονται
Οι θυσίες
Προ πολλού με τα υγρά χάθηκε και το άρωμα
Όμως για πρώτη φορά
Ο θάνατος σε αυτόν τον κόσμο
Συντελείται σε σημείο βρασμού
Μικρότερο του ανθρώπου
Και με μεγάλη διάρκεια
Μια υδρόγειος με διάμετρο 1188
Ιστορικά γεγονότα
Απέχει το τέλος όσο απέχει
Η ρίζα από την ρωγμή του πιο ψηλού
Άκρου
Σε ένα δέντρο
Που
Διαρκεί
Αιώνες πάνω από είκοσι
Και ένα ων
[Τυλιγμένη στο όριο Γάζα]
Παλιά μονάδα μήκους
Σε στιγμιότυπα
Μηδέν- ένα
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
