Άρχισαν ξαφνικά να συναρμολογούνται

Από τους ώμους οι άνθρωποι

Και όταν κάποιοι ανακοίνωσαν πως

Δεν υπάρχουν άλλα μετρήσιμα πεδία

Και στατιστικές ζωής

Κάποιοι άλλοι αποφάσισαν

Πως

Με κάποιο τρόπο

Θα ήταν όλα εύκολα

Από την αρχή

Σαν ανάσα

Θα αφήναν να κουρνιάσουν στον αυχένα

Τα συναισθήματα

Και να φωλιάσουν στα μαλλιά

Τεράστιες αποφάσεις

Με απολήξεις νευρώνα

Καμιά κλίση της κεφαλής

Κανένα τρεμούλιασμα

Κανείς πόνος

Γιατί μια απόφαση θα ευθυγραμμίζει την πλάτη τους

Θα μένουν σταθερά τα οπίσθια

Και ένα ύφασμα

Θα νομίζει πως δένει την τρέλα

Πισθάγκωνα

Σε αυτή την αγέρωχη όψη

Θα κοιτούσαν ευθεία μπροστά

Πυκνωμένη ιστορία που ξεχειλίζει επεισόδια

Και άρρωστη θάλασσα

Αλλά τόσο θα είχαν ξεχωρίσει

Την ύπαρξη από την ύλη

Που το είναι θα είχε μετατοπιστεί

Ένα βήμα μπροστά

Θα χαμογελούσαν

Ένας διαχωρισμός θα είχε προκύψει

Και μια αίσθηση εκτός ορίων

Η αναπνοή θα γινόταν από όλα τα κύτταρα

Όπως πάντα άλλωστε

Μόνο που τώρα θα την ένιωθαν όλοι

Απροετοίμαστοι και

Μέχρι το κόκκαλο.

Από τον ώμο έλεγαν θα γίνει η συναρμολόγηση

Έκοψαν όλοι το ένα τους χέρι-Δεν συμμορφώθηκαν

Μείναν ολόκληροι


Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΟι δύο Μαργαρίτες, Aλέξανδρος Αδαμόπουλος
Επόμενο άρθροChi Mai / Ennio Morricone
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.