σε μια δουλειά
μετά από χρόνια
μου πρότειναν
θέση εξουσίας
μα εγώ αρνήθηκα
προτίμησα απλός υπάλληλος
έρχονταν διάφοροι στη δουλειά
εμένα δεν μου έδιναν σημασία
δεν είχαν κάτι να κερδίσουν
πήγαιναν και έγλειφαν
προϊσταμένους, διευθυντές
να ΄χουν πόρτα για τον Χειμώνα
να φύγουν λίγο νωρίτερα
ν΄αργήσουν να πάνε στη δουλειά
να τους αναθέτουν καλές εργασίες
εις βάρος άλλων
τους έβλεπα
και κουνούσα το κεφάλι μου
αναρωτιόμουνα πως μετριέται
η αξία του ανθρώπου
πόσο χαμηλά πέφτει ο άνθρωπος
για να κερδίσει κάτι
αν αξίζει να παλεύεις
για τους πολλούς
και είπα ότι αξίζει
αν είναι αυτό που πιστεύεις.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
