Τα χέρια του έβαλε τριγύρω απ’ το κεφάλι
Κι έτσι όπως το σφιχταγκάλιαζε,
για μια στιγμή οι ψίθυροι ησύχασαν.
Μα ο πόνος έχει το δικό του ουρλιαχτό
κι αυτό δεν σταματάει.
Που όταν δεν βρει τρόπο άλλο ν’ ακουστεί,
τρυπώνει στη ψυχή και τη χαράζει
Οι άγγελοι κι οι δαίμονες μερίδιο ζητούσαν
απ’ το νερό και τη φωτιά, ποιος πρώτος θα τα πάρει.
Μα είναι δικά του, όσο κι αν τον πνίγουν
όσο κι αν τον καίνε, είναι δικά του.
Να βαυκαλίζεται με την ιδέα της γυμνής του επιλογής,
από την ελπίδα που σκυλεύτηκε μες στα χρόνια,
κι αυτός ακόμη την υπερασπίζεται με πάθος.
Πως δηλαδή αν τα χέρια του βάλει ξανά τριγύρω απ’ το κεφάλι
έτσι όπως θα το σφιχταγκαλιάζει,
οι ψίθυροι για πάντα θα ησυχάσουν.
Η Λευκοθέα Μαρία Γκολγκάκη είναι συγγραφέας και παράλληλα εργάζεται εδώ και 23 χρόνια ως καθηγήτρια Αγγλικών. Στο παρελθόν δούλεψε ως freelancer για εκδοτικούς γράφοντας βιβλία αγγλικών που διδάσκονται σε φροντιστήρια. Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε με την ποίηση. Η πρώτη της συλλογή με τίτλο: «16 of Me», εκδόθηκε το 2019 σε Νέα Υόρκη και Λισσαβόνα από το λογοτεχνικό περιοδικό Adelaide Literary Magazine ενώ μέρος αυτών συνεχίζουν να εμφανίζονται σε διάφορα ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά σε Αγγλία και Αμερική όπως το Aphelion, Mediterranean Poetry, Eskimo pie, Scars, κ.α. Ιστορίες της έχουν εκδοθεί από περιοδικά στο εξωτερικό όπως το Bright Flash Literary Review και το Twist&Twain. Το άρθρο της, The Whole World Leads a Life of Uncertainty, εκδόθηκε στην Αμερική τον Απρίλιο του 2020 από τις εφημερίδες, The Sentinel και Tri-town Tribune. Ποιήματα και άρθρα της στα ελληνικά εμφανίζονται σε λογοτεχνικά περιοδικά της πατρίδας μας. Το πρώτο της παιδικό μυθιστόρημα με τίτλο «Μα τι Φαντάστηκες!», εκδόθηκε από τις εκδόσεις Υδροπλάνο το Μάρτη του 2021.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
