Είναι επάργυρα τα λεπτά που κυλούν-
κι ένα αστέρι χαμογέλασε μπρος απ’ το τέλος
περιμένοντας την επόμενη αντανάκλαση/
επαφύοντας το άστεγο χνώτο
που ποτέ δεν βιώθηκε/
Υπήρξαμε πάντοτε αδιαπραγμάτευτα μονάχοι –
κι ένα ειδύλλιο που μας υποσχέθηκαν
κύλησε αθρόα στο βάθος της θάλασσας/
Υπήρξαμε πάντοτε αδιαπραγμάτευτα μονάχοι –
η μουσική δεν έχει σταματήσει ~
(Θα περίμενε κανείς το τέλος της μουσικής
αλλά όχι) /
Δεν έχει σημασία
αν ή πως υπήρξαμε πάντοτε αδιαπραγμάτευτα μονάχοι –
η μουσική δεν έχει σταματήσει ~
…
Ο Βαγγέλης Ρουσσάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κάρπαθο. Αποφοίτησε από το τμήμα ιστορίας και αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Αγάπησε από παιδί τη Λογοτεχνία, γιατί μέσα από εκείνην ξέφευγε από τον κόσμο που πολλές φορές επιβάλλεται στους ανθρώπους. Έκτοτε ανακάλυψε κι άλλες αγάπες. Όλες είχαν να κάνουν με μικρά – μικρά κομμάτια που κρύβονται μέσα σε ψυχές και περιμένουν να αναδυθούν. Πολλές από τις αγάπες του, τις εφηύρε γιατί ήταν εκείνες που χρειαζόταν, για να μην επιβιώνει μόνο. Τώρα, ξανά μαθαίνει να ψάχνει για χρώματα, και στιγμές και κομμάτια μικρά. Με την γνώση πως δεν θα τα βρει ποτέ όλα. Του αρκεί. Ταξιδεύει.
