Απόψε μέτρησα για σένα χίλια μίλια

λευκό χαρτί μες στης αγάπης την μποτίλια,

το φως που ρίχνει η κάμαρά σου στην αυλή σου,

για μένα είναι σινεμά του παραδείσου.

 

 

Χίλια τα πλάνα σου, τα χρώματα κι οι τόποι,

Ελένη, Κίρκη, Ναυσικά και Πηνελόπη

μια χαραμάδα άνοιξέ μου να περάσω

μ’ ένα σου τρικ να ψωνιστώ και να ξεχάσω

Είν’ η καρδιά μου φτερωτή σε άδειο μύλο,

φύσα ουρανέ μου κι όταν σβήσει ο παλμός,

θα ‘ναι για σένα που θα ζω σε αιώνιο κύκλο

ατμός, βροχή, ποτάμι, θάλασσα κι ατμός.

 

 

Βάφει η σελήνη τα βουνά κι εσύ τα χείλη,

μ’ άρωμα ψέμα μου ποτίζεις το μαντήλι,

κι ύστερα φεύγεις με αυτόματο πιλότο,

κάποιο κρυμμένο θησαυρό να βρεις στο Νότο.

 

 

Τόσα ταξίδια σε κορμιά ψυχές και τρένα,

τόσα τραγούδια σε παράθυρα κλεισμένα,

σαν τους φαντάρους που ξεχνούν τη μοναξιά τους,

μ’ ένα φτηνό τρανζιστοράκι στη σκοπιά τους.


[Στίχοι: Άλκης Αλκαίος / Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος]
[Πρώτη εκτέλεση: Θάνος Μικρούτσικος]
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους της αναρτήσεως είτε ολόκληρης, με οποιαδήποτε μεταβολή του ανωτέρω κειμένου και χωρίς την παράθεση του απευθείας συνδέσμου στην ανάρτηση αυτή που είναι: www.ologramma.art

Οι απόψεις των συντακτών είναι προσωπικές και το ologramma.art δεν φέρει καμία ευθύνη.

Το ologramma.art επιφυλάσσεται για την άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων του.
Προηγούμενο άρθροΠορτρέτο, Μίλτος Σαχτούρης
Επόμενο άρθροLove is all / Yanni
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017. Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ. Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό. Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια... Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων. Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία… Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή… Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.