Η φυγή.
Υπαρχει μεσα μας η ορμή της φυγής.Ειναι ενα ενστικτο που κουρνιάζει μεσα μας όλον τον καιρο που ζουμε.Σαν αυτο των αποδημητικών πουλιών.Ζουμε περιμένοντας την ωρα της φυγής.Η ύπαρξη μας θυμάται πως απο καπου ηρθε.Και λοιπον μια λαχτάρα την τρώει αδιάκοπα.Η θαλασσα μας δίνει αυτη την αίσθηση της φυγής.Τα συνορα της με τη στεριά ειναι μια απέραντη αποβάθρα για ενα ταξιδι που θα αρχίσει.Η ιδια η θαλασσα ειναι κίνηση για φευγαλα.Ακομα και τα κυματα…Ειδες την πορεία των κυμάτων;Μια πομπή ειναι που φεύγει.Που πανε;Προς τον ορίζοντα…
Απόσπασμα από το “Γαλάζιο βιβλίο”.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
