Υπάρχει μία καθοριστική στιγμή στη ζωή κάθε ανθρώπου.
Η στιγμή που η Αλήθεια νικάει οτιδήποτε βρίσκεται γύρω της.
Η στιγμή της προσωπικής συνειδητοποίησης.
Η στιγμή που βοηθάει στην ανάκτηση του ελέγχου της ζωής μας.
Μια απόφαση που κάποια στιγμή παίρνουμε όλοι είναι να δούμε τους άλλους έτσι όπως πραγματικά είναι κι αυτό -καμιά φορά- είναι σοκ.
Αυτές οι στιγμές της συνειδητοποίησης κοστίζουν πολύ, είτε αφορούν ένα συγγενή που δεν τον έχεις επιλέξει, είτε έναν σύντροφο ή έναν φίλο που έχεις επιλέξει.
Άνθρωποι που είχαμε στο μυαλό μας ως σημαντικούς και σοβαρούς φάνηκαν στα μάτια μας ανισόρροποι και ανεπαρκείς.
Μετά το πρώτο σοκ, ακολουθεί το συναίσθημα της απελευθέρωσης και της ανακούφισης επειδή η αίσθηση απομάκρυνσης από οτιδήποτε μισό, ελλιπές, δυσλειτουργικό, κούφιο, ψεύτικο και βολικό σου χαρίζει μία ευκαιρία ώστε να ζήσεις με καλύτερη ποιότητα ζωής.
Η στιγμή της συνειδητοποίησης είναι μια θαυμάσια εμπειρία.
Το Εγώ σου θα σε ικετεύσει να του δώσεις την προσοχή σου.
Απεγνωσμένα θα προσπαθήσει να σε πείσει ότι υπάρχουν πράγματα για τα οποία θα πρέπει να νοιώσεις άγχος και φόβο, ότι υπάρχουν άνθρωποι από τους οποίους πρέπει να προφυλαχτείς -άμεσα- και άλλοι, που οφείλεις να τους ξεπεράσεις χρησιμοποιώντας κάθε μέσο και χωρίς δεύτερη σκέψη.
Θα τραβήξεις τις κουρτίνες και τότε θα απομακρυνθούν όλα τα παρηγορητικά πιστεύω, τα πιστεύω που σου έδιναν κάποια σιγουριά, κάποια σταθερότητα αλλά θα σου γίνει ξεκάθαρο –πια- πως δεν ήσουν δα και ανυποψίαστος!
Πάνω από όλα να κάνεις το καλό για εσένα -αλλά να μπορείς να αποδομείς το Εγώ- όταν χρειαστεί.
Να ακούς και να μπαίνεις στη θέση του Άλλου όσο πιο συχνά μπορείς.
Κυρίως να ακούς.
Κατσαβού Αλεξία.
Γεννήθηκε το Φθινόπωρο του 1990. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας αλλά και από το Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. Η πρώτη της φωτογραφική έκθεση είχε θέμα το νησί της Φολεγάνδρου και παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το 2017. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και έργα της εκτίθενται στην «Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Σπύρος Λούης» στο Μαρούσι στα πλαίσια της εκδήλωσης «2ο Φεστιβάλ Εικόνας Τέχνης και Πολιτισμού» για το 2017.
Αγαπά… τα παιδιά, τα βιβλία, το θέατρο, την ιταλική μουσική, την ησυχία, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, την καλοκαιρινή βροχή, τα ταξίδια που ανανεώνουν τις ανάσες της, τη γεύση του καφέ.
Συγκινείται με… τους γενναιόδωρους ανθρώπους, την ευγένεια, τις ευχές, τα γράμματα σε σχήμα καλλιγραφικό με κόκκινο στυλό.
Επιμένει… να κοιτάζει τον ουρανό γιατί ξέρει -πια- πως δεν έχει μόνο σύννεφα αλλά έχει και ήλιο και φεγγάρι και αστέρια…
Πιστεύει… στο Αόρατο, στο Καλό, στις Συναντήσεις των ανθρώπων.
Αισθάνεται… Ευγνωμοσύνη, Εμπιστοσύνη, Ελευθερία…
Ξεκινά… και ολοκληρώνει την ημέρα της με την ίδια πάντα ευχή…
Από μικρή ονειρευόταν να σκαρώσει το δικό της περιοδικό.
