Ετικέτα: Δημήτρης Καρπέτης

Τρωτό το πλήρωμα του χρόνου, παρωχημένο τσαλακώνεται μέσα στην άβυσσο. Τα φωτεινά χαμόγελα στοίχειωσαν. Μια νηνεμία εκκωφαντική βεβήλωσε τους αλαλαγμούς του πάθους. Την ώρα των αναστεναγμών συλλέγω τις ταλαντώσεις του σώματος, τα...

Τα στεγνά μου χείλη καταδυναστεύουν τα σφάλματα. Οι έρωτες χάθηκαν στα ψηλά χορτάρια του θανάτου, εκρηκτική η κραυγή τους. Ανταλλάσσουμε ματιές, εισπνέω την ηχώ τους. Τα μάτια ξεσκίζουν το πέπλο του χρόνου, θωπεύουν...

Εξαντλημένος αφήνομαι μέσα σε μια θλίψη διαρκή, στραπατσάρω την επιθυμία της ψυχής. Άρχισα να σκαρφαλώνω, να βγω απ' τη διαδοχή άμπωτης και παλίρροιας από μια ευθεία άχρωμη, με συνέπειες κακώσεις σοβαρές και...

Ένας συρφετός ατελειών θαμμένος στην άκρη του μυαλού. Βρίσκω ανακούφιση προστρέχοντας στα παλιά. Τα δάκρυα αυλακώνουν το πρόσωπο, η χαρά δεν εξανεμίζεται, κορυφώνεται, οι ατροφικές αισθήσεις θεριεύουν, τα συναισθηματικά αποθέματα ξεχύνονται ελεύθερα. Δέχθηκα...

Η οσμή της απουσίας απλώνεται στο ημίφως. Στη ροή του χρόνου ένας αργός παλμός είναι αρκετός κατανικά την παραίτηση. Ποδοπατώ τις αχνές σκιές, τα δάκτυλα σφίγγουν την καρδιά απρόσμενα βρήκε κάπου και ακουμπά. Από...

Το πλιάτσικο της ψυχής εναρμονίζεται με το χάος. Ένας μορφασμός σφίγγει το πρόσωπο. Χωλαίνει η πραγματικότητα γέμισε αποστήματα ισορροπεί σε μια κλωστή κατάμαυρη. Στα σκονισμένα πεζοδρόμια τα λουλούδια εξαντλήθηκαν, μοχθούν για ένα χάδι. Οι...

Τα λουλούδια κείτονται πια πεταμένα. Ο μηχανισμός της ζωής παραμορφώθηκε. Με μια ματιά στο κενό αναπαριστώ τα περιστατικά των στιγμών μας. Σιωπές μεταλλικές σχίζουν το ηλιοβασίλεμα που έρχεται. Η απαίτηση της...

Στριμώχνεσαι πάνω μου οι λαγόνες χτυπούν τους μηρούς ασυγκράτητα. Στα σεντόνια του πόθου χάνεται το μέτρημα, οι αναστολές συνθλίβονται. Διεκδικείς την κυριαρχία στους παλμούς μου. Μέσα στις παλάμες κρατώ τη σπονδυλική σου...

Σφυρίζει ο αχός του κύματος, εκκρίνει τη ζωή στα παγωμένα δωμάτια. Σωπαίνω, οι ανεμώνες λιπόσαρκες κυματίζουν μιμούμενες τα είδωλα μας. Ο κόσμος κυλά σε άγνωστα νερά, συναισθάνομαι βουβά τα πρόσωπα να στέκονται κομπάρσοι σε ταινία...

Δίνουμε τη ζωή μας για μια γιορτή λίγων στιγμών. Μικρά συνθήματα γέμισαν τα λόγια, αντανακλούν στα μάτια ένα αύριο άδηλο. Υφαίνω τον ομφάλιο λώρο της προηγούμενης ζωής.   Ξεμακραίνω για το στερνό φεγγάρι αδιαφορώντας για...