Ετικέτα: Δημήτρης Καρπέτης

Τρωτό το πλήρωμα του χρόνου, παρωχημένο τσαλακώνεται μέσα στην άβυσσο. Τα φωτεινά χαμόγελα στοίχειωσαν. Μια νηνεμία εκκωφαντική βεβήλωσε τους αλαλαγμούς του πάθους. Την ώρα των αναστεναγμών συλλέγω τις ταλαντώσεις του σώματος, τα...

Τα στεγνά μου χείλη καταδυναστεύουν τα σφάλματα. Οι έρωτες χάθηκαν στα ψηλά χορτάρια του θανάτου, εκρηκτική η κραυγή τους. Ανταλλάσσουμε ματιές, εισπνέω την ηχώ τους. Τα μάτια ξεσκίζουν το πέπλο του χρόνου, θωπεύουν...

Εξαντλημένος αφήνομαι μέσα σε μια θλίψη διαρκή, στραπατσάρω την επιθυμία της ψυχής. Άρχισα να σκαρφαλώνω, να βγω απ' τη διαδοχή άμπωτης και παλίρροιας από μια ευθεία άχρωμη, με συνέπειες κακώσεις σοβαρές και...

Ένας συρφετός ατελειών θαμμένος στην άκρη του μυαλού. Βρίσκω ανακούφιση προστρέχοντας στα παλιά. Τα δάκρυα αυλακώνουν το πρόσωπο, η χαρά δεν εξανεμίζεται, κορυφώνεται, οι ατροφικές αισθήσεις θεριεύουν, τα συναισθηματικά αποθέματα ξεχύνονται ελεύθερα. Δέχθηκα...

Μια μέρα ασήμαντη συμμετέχω στην αδράνεια. Αποσυντονίζομαι, μέσα μου κείτονται οι πόθοι, δεν αγγίζονται. Γύρω μου διαχύνονται οι αχτίδες του ήλιου, χαρακώνουν τους ίσκιους μας. Τα μάτια αναδύονται στην απεραντοσύνη. Η μυρουδιά της αχνή πολιορκεί...

Η οσμή της απουσίας απλώνεται στο ημίφως. Στη ροή του χρόνου ένας αργός παλμός είναι αρκετός κατανικά την παραίτηση. Ποδοπατώ τις αχνές σκιές, τα δάκτυλα σφίγγουν την καρδιά απρόσμενα βρήκε κάπου και ακουμπά. Από...

Το εφήμερο εξετάζεται, το φεγγάρι εκκρεμεί, μονάχος μέσα στην άγνοια κατακερματίζομαι. Της σάρκας οι ίνες κυματίζουν αργά. Η αίσθηση σου βουβή κι αόρατη διαλύει τη δύσπνοια στα κενά δωμάτια. Στο πρόσωπό μου μπήγονται οι...

Χαραμίζω τις ώρες, αδυνατώ να σε βρω. Η αίσθησή σου παντού θρυμματίζεται σε μόρια εύθραυστα. Πλησιάζω ένα σχήμα ακαθόριστο, με βηματισμό αργό κι επώδυνο. Μικροί ήχοι ξεφεύγουν απ’ τα χείλη, η...

Το πλιάτσικο της ψυχής εναρμονίζεται με το χάος. Ένας μορφασμός σφίγγει το πρόσωπο. Χωλαίνει η πραγματικότητα γέμισε αποστήματα ισορροπεί σε μια κλωστή κατάμαυρη. Στα σκονισμένα πεζοδρόμια τα λουλούδια εξαντλήθηκαν, μοχθούν για ένα χάδι. Οι...

Τα δέντρα άπλωσαν τον ίσκιο τους. Πέρασα ώρες πίνοντας καφέ, ήταν πραγματικά όμορφη. Αυτή η ακατέργαστη ομορφιά με ζάλισε, με έριξε στην άβυσσο. Κάθισε δίπλα μου έγειρα πάνω της. Χωρίς συνεννόηση σφίχτηκαν τα...