Ετικέτα: Διονύσης Καρατζάς

ΑΙΩΝΕΣ ΤΩΡΑ ζητάω τοῦ Θεοῦ νά μοῦ δώσει δικαίωμα φωτός, νά μπορῶ δηλαδή ἂφοβα νά πηγαινοέρχομαι στίς ἡλικίες τῶν ἀνθέων. Ἒχει λόγους νά μέ...

Βρήκε νερό η μάνα μου και ψήλωσε. Με θυμήθηκε και μου ζητούσε αγκαλιά. Ήταν η ώρα που πότιζα το χώμα. Άκουσα ανάσα γύρω μου και σιγανό φιλί να φτάνει. Μέσα...

Με ξεχνάς τα μάτια σου κλειστά τα χείλη σφραγιστά και χάνομαι στους δρόμους   Βεατρίκη πάψε να γελάς   Μου γελάς το δάκρυ σου νερό το γέλιο σου κενό σαν τον...

Τόσο που σε κοιτάω δένω καρπός ωραίος και μέγας της ομορφιάς και της χαράς Το κορίτσι με το μεγάλο όνομα του λουλουδιού είσαι.  

Από τα φυτά, που άφησες να φροντίζω όσο λείπεις, το ένα έβγαλε πουλιά, το άλλο σύννεφα. Έλα εσύ κι εγώ σου φυλάω σπόρους βροχής και τρυφερούς ανέμους. Χαίρε, προσμένοντας κι...

Στο κορμί σου ήπια το νερό και ζήλεψαν οι κάμποι και βουνά στο κορμί μου ήρθες ουρανός και χόρεψαν άγγελοι σπαθιά Στο κορμί σου γνώρισα το φως κι ανθίσανε...

Σε κάθε εκδρομή σε ρωτούσα: πόσο όνειρο έχουμε ακόμη˙ προλαβαίνουμε να βγούμε στην καρδιά;   Αγάπα εσύ, μου απαντούσες, και όπου πάμε εκεί επιστρέφουμε.   Γιατί δίχως πόνο θα χαθούμε και χωρίς...

Μ’ ένα αγκάθι, κερδισμένο απ’ την αλήθεια, άνοιγα μία μία τις πληγές μου. Χαιρόμουνα το υγρό σκοτάδι, που έβγαινε με ορμή και λάμψη όλη νύχτα, κι ας πονούσα. Πότε...

Όλες οι λέξεις μου σε όνειρα τελειώνουν Νύχτες βροχής ανθίζουν στο κορμί σου   Κι όλες οι θάλασσες μπροστά σου χαμηλώνουν Όρκους και ευχές που έκανες θυμήσου Μέσα στα...

Σε άκουσα να λούζεσαι νύχτα. Κατέβηκα ποτάμι να σε ψάξω κι ας σ’ έχω βρει. Την άλλη μέρα η θάλασσα μοσχοβολούσε.