Ετικέτα: Φωνές

Άναψε τα φώτα Κάπου οι μεγάλοι έρωτες περιμένουν Σα νύχτα Ένα απαύγασμα από διάττοντες ήλιους Θα είμαστε άραγε κάποτε άλλοι; Θα φτιάξουμε τότε Απειράριθμους τρόπους να σιωπάς Και δύο χέρια Δύο μόνο...

Εκείνες οι στάλες της χειμερινής βροχής που πρωί πρωί βρήκαν καταφύγιο σε φύλλα ήδη νωπά από τη συνεχή κακοκαιρία, είναι καθρέφτες της σκέψης σου. Μια...

Στο στέρνο της φορά μαργαριτάρια που της είχε αφήσει η γιαγιά της για να τη θυμάται. Ξεχνά στην άκρη του κρεβατιού της διπλωμένο το φουλάρι...

  ««Θέλω να γίνουμε φίλοι. Στο χωριό μου, για να γίνουμε φίλοι πρέπει να πιούμε από το ίδιο ποτήρι και ν’ ακούσουμε το ίδιο...

Θα 'θελα να 'μουν κυριακάτικη μπουγάδα που ακολουθεί τον πρώτο καφέ της μέρας. Σε σκοινιά κρεμασμένη και με μανταλάκια στηριγμένη να μιλώ του θροΐσματος τα...

Σε μια ξένη πόλη ούτε δική μου ούτε δική σου, εκεί σε πρωτοείδα Μπορεί και να με ήξερες από παλιά και απλά να με ξαναβρήκες Και έβρεχε χωρίς...

Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου να διαβάζει βιβλία, αδυνατούσα να με φανταστώ στο ρόλο της πρωταγωνίστριας. Τα τελευταία δε χρόνια, που η όποια...

Στον Φ. Γ. Λόρκα Δεν σε αγγίζει ούτε η καλοκαιρινή δροσιά ούτε το κύμα στο ακροθαλάσσι ούτε τα ρόδινα μάγουλα ούτε και το λινό μαξιλάρι μιας Κυριακής Για σένα δεν...

Όσο και να λιώνεις, το φυτίλι σου δεν σβήνει. Είσαι άναμμα της φύσης, που η θλίψη δε συνθλίβει. Μοιάζεις με Απόλλωνα του Kassel. Μη φοβάσαι είσαι το καλύτερα σωζόμενο...

Τα αμάραντα είναι από αυτά τα λουλούδια που τα είχα στιγματίσει ανεπανόρθωτα. Ήταν για μένα τα λουλούδια του νεκροταφείου και πιο συγκεκριμένα του Άη...