Ετικέτα: Φωνές

Κει που πατείς η γης απλώνει κι είναι αρκετό το χώμα μου γιατί σε επιθυμώ Αγάπη μου, είναι η ζωή μου ολάκερη Δευτέρα Ο ίσκιος κι η φοβέρα...

Τις μέρες που αδειάζουμε, γεμίζουνε συνήθειες άλλοτε ευχάριστες, άλλοτε αποπνικτικές. Σε ένα καθεστώς τακτικής ρουτίνας ψάχνουμε μηχανισμούς που να μας δίνουν πνοή. Επαναλαμβανόμενη μεν,...

«Κι έρχεται η στιγμή που δικαιώνεσαι. Η λύτρωση. Η ανταμοιβή του μόχθου. Απελευθερώνεσαι από το μεγάλο «θέλω» που κόχλαζε μέσα σου και τώρα ξεχυλίζει ρέοντας προς...

Περπάταγαν μόνοι μέσα στο πλήθος. Ο ένας δίπλα στον άλλον χωρίς τη γνώση της γνωριμίας τους. Όλα επάνω τους ήταν κοινά. Ακόμη κι όταν...

Βλέπεις εκείνο το ουράνιο τόξο είναι τα χέρια σου που αγκαλιάζουν τη καρδιά μου και τα τρένα επαγρυπνούν στους σταθμούς δεν διανυκτερεύουν περιμένουν μια λέξη σου ένα δάκρυ μου κυλάει...

Η κακοποίηση. Εκείνη. Εκείνος. Εσύ κι αυτός κι εγώ. Εγώ προτείνω δηλαδή προτείνω να μάθουμε στα παιδιά μας να αγαπούν και να αγκαλιάζουν. να...

Πόσες δεν ξέρουν σήμερα, πώς είναι να τρέμεις από αηδία, πώς γίνεται να σιχαθείς αποτυπώματα δακτύλων;   Πόσες δε στοιχειώνουν σήμερα, αγγίγματα επαναλαμβανόμενων εκπνοών στο δέρμα τους, αρώματα βαριά αναμειγμένα...

Άναψε τα φώτα Κάπου οι μεγάλοι έρωτες περιμένουν Σα νύχτα Ένα απαύγασμα από διάττοντες ήλιους Θα είμαστε άραγε κάποτε άλλοι; Θα φτιάξουμε τότε Απειράριθμους τρόπους να σιωπάς Και δύο χέρια Δύο μόνο...

Εκείνες οι στάλες της χειμερινής βροχής που πρωί πρωί βρήκαν καταφύγιο σε φύλλα ήδη νωπά από τη συνεχή κακοκαιρία, είναι καθρέφτες της σκέψης σου. Μια...

Στο στέρνο της φορά μαργαριτάρια που της είχε αφήσει η γιαγιά της για να τη θυμάται. Ξεχνά στην άκρη του κρεβατιού της διπλωμένο το φουλάρι...