Ετικέτα: Φωνές

Χαρούμενοι λασπωμένοι άνθρωποι Πίεζαν σύννεφα να δουν σταγόνες Να τους ξεπλένουν στην όμορφη σιγή του κόσμου. Χαρούμενοι νέοι που γύρευαν ομορφιά σε νερά πράσινα. Ανάσαιναν ξεψυχισμένα. Ήθελαν να δουν...

Ε π α φ ή   Ο άνθρωπος που προσφέρει ανταμείβεται πάντα. Όσο περισσότερο μοιράζει τη στοργή του, τόσο αυτή πολλαπλασιάζεται.   *Το Χειρόγραφο της Άκρα *Μυστικά | Paulo Coelho |...

Τώρα, του φαινόταν πως είχε μπροστά του, ένα καινούργιο κόσμο, εντελώς αθώο και αγνό. Αμόλυντο από την κακότητα, την παλιανθρωπιά κάθε είδους. Ένιωθε σαν να τραβούσε...

"...ΕΧΩ ΠΟΛΛΑ ΡΑΜΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΟΥΝΑ αυτής της μεγαλοκυρίας που λέγεται ευτυχία. Μου έχει σπάσει τα νεύρα με όσα ισχυρίζεται απολογούμενη που με έστησε....

Θα είμαι εγώ, θα είναι η σιωπή, εκεί που είμαι, δεν ξέρω, Δεν θα μάθω ποτέ, μέσα στη σιωπή πρέπει να συνεχίζεις, Δεν μπορώ να συνεχίσω,...

Τα κουτάκια του μυαλού έπαιζαν το ρόλο του κριτή αποδοχής. Μοίραζαν τις σκέψεις σε αναλογία 1×1.   Βάλλονταν συχνά να διαγράψουν κάθε ψήγμα κυκλικής διατομής. Θέλανε να θέσουν...

Τώρα υπάρχει ένα κενό ανάμεσα. Υπήρχε στην αρχή. Τότε που δεν σ' ήξερα. Μετά σε έμαθα. Και τώρα δεν σε ξέρω. Και υπάρχει πάλι...

Τόσο κοντά και τόσο μακριά. Ένα χαρτί. Ένα μολύβι. Μία ψυχή. Ένα άλλο μισό. 1994. Τόσο κοντά και τόσο μακριά.   Σήμερα θα φάνταζε τρελά ουτοπικό. Άκρως ρομαντικό. Πέρα για πέρα παλιομοδίτικο....

Χτες, άνεμος νυχτερινός που η πνοή του έμοιαζε με χάδι, το άρωμα έφερνε των λουλουδιών που ανοίγουν πιο αργά. Έπεφτε η νύχτα, το πουλί κοιμόταν στο...

  Κρατημένοι ταξιδιώτες μιας ζωής κοιτάγαμε το πέλαγος που είχαμε διασχίσει. Πιασμένοι από συνήθεια αναμένουμε το λεωφορείο. Πάντα αλαμπρατσέτα. Σε κοιτώ και θυμάμαι τότε που σε γνώρισα....