Ετικέτα: Γεωργία Τρούλη

Αφήνουμε τον χρόνο να υπάρξει Διατάζουμε τον χρόνο που δεν υπήρξε Βάζουμε δυο σώματα σε εφαρμογή/με κομμένη την ανάσα Τ’ αποχωρίζουμε βίαια Κόβουμε από την ρίζα τον τρόπο...

Να αγγίζεις το σκοινί κόκκινο σαν επιθυμία Με αυτό να δένεις τον καρπό της σκέψης Θέλω πάλι Να ακουστούν τα χρώματα πάνω σε απουσία Χιονιού Νιφάδα-νιφάδα να έλκεται ο...

Και Πάντα κλαις για μια εποχή Που μόνος σου κατασκεύασες Και ας είχες συνενόχους Για την ζαρωμένη όλο δέρμα θάλασσα Όταν φυσούσε λίγος αέρας και άμπωτη Για το φούσκωμα της...

Αιώνιοι χώροι μιας διαρκούς αναζήτησης, μιας ψυχής που ξέρει να δημιουργεί χώρο, δομή και ρευστότητα, αποδόμηση, αφαίρεση και απλότητα. ‘Γιατί να λέμε βίαια τα νερά ενός ποταμού...

Όταν κρεμάσανε στους τοίχους αυταπάτες Περπάτησαν χέρι χέρι μέχρι το τέλος της φρίκης Η μοναξιά διαδρομή Δεν χαρίζει κάστανα Μόνο σχήματα λέξεις και εγώ Από εκεί ξεκινώ γεμισμένος Παρίσι Και ...

Κάθισαν στο τραπέζι αντικριστά Άπλωσαν τα χέρια Πάνω στο ξύλο Έκρυβαν καλά τα χαρτιά σε λινά μανίκια Άφησαν στα μάτια μόνο το ασπράδι Το βλέμμα σε αναστροφή Ακούμπησαν  κατά λάθος...

Σε αγάπησα Εκείνη τη νύχτα Που το σχήμα των φρυδιών σου Ακούμπησε το δέρμα των δαχτύλων μου Κι έμεινε ίδιο Σ’ αγαπώ για εκείνη τη νύχτα Που διστακτικά γράπωσα Το πόδι...

Πολλά σώματα Ολόκληρο δάπεδο κλειδωμένα Αγκυροβολημένα σε οπές σε συνδυασμούς   Μοιάζουν με άμμο Δεν κάνουν εκπτώσεις στο χρώμα Δεν ξεθωριάζουν     Τεφροδόχος από άμμο Φιλοξενούν  χώμα Χέρια από χώμα Δεν γνωρίζουν πού να...

Θα είχαμε συναντηθεί σε δυο μετέωρες σκέψεις Θα είχα διαβάσει στα νέα της εφημερίδας πως προσγείωση Δεν γίνεται εύκολα Πως δεν θα κόψουμε απόψε τα μαλλιά με...

Ένα σπίτι Τα σκαλοπάτια Οδηγούν σε θάλασσα / σε πράσινο Η μουσική παρασέρνει- πτερύγια καρχαρία Φτιάχνουν τσέλο καμπύλη Βυσσινή γυναίκα Βλέμμα βουτηγμένο κοχύλια Τα δολώματα πυγολαμπίδες στο νερό Το κρανίο...