Ετικέτα: Γιάννης Ρίτσος

(απόσπασμα) Και εσύ έρωτα εκατόφυλλο πορφυρό μου ρόδο που γεννήθηκες μέσα από τις φλόγες, σαν έκαιγαν οι άπιστοι μια νύχτα δίχως σελήνη την Άγια Τράπεζα όπου φύλαγαν οι θνητοί τα μυστικά της...

Ι Θ' αφήσω την λευκή χιονισμένη κορυφή που  ζέσταινε  μ’ ένα γυμνό χαμόγελο   την απέραντη μόνωσή μου. Θα  τινάξω  απ’ τους  ώμους  μου  την  χρυσή   τέφρα  των  άστρων καθώς  τα  σπουργίτια τινάζουν  το...

Τί ὄμορφη ποὺ εἶσαι. Μὲ τρομάζει ἡ ὀμορφιά σου. Σὲ πεινάω. Σὲ διψάω. Σοῦ δέομαι: Κρύψου, γίνε ἀόρατη γιὰ ὅλους, ὁρατὴ μόνο σ᾿ ἐμένα. Καλυμένη ἀπ᾿...

Ι. Εἶπε: ψηφίζω τὸ γαλάζιο. Ἐγὼ τὸ κόκκινο. Κι ἐγώ. Τὸ σῶμα σου ὡραῖο Τὸ σῶμα σου ἀπέραντο. Χάθηκα στὸ ἀπέραντο. Διαστολὴ τῆς νύχτας. Διαστολὴ τοῦ σώματος. Συστολὴ τῆς ψυχῆς. Ὅσο ἀπομακρύνεσαι Σὲ πλησιάζω. Ἕνα ἄστρο ἔκαψε τὸ...