Ετικέτα: Γιάννης Τρανίδης

Καθόμασταν στην αμμουδιά. Σε παραλία που βρισκόταν λίγο έξω από την πόλη. Ο ήλιος ήταν έντονος και μας έβλεπε κι εμείς τον βλέπαμε τυφλώνοντάς...

Με τον πατέρα και τον αδερφό μου χωρίσαμε με μια σφιχτή χειραψία και μια οικογενειακή αγκαλιά. Πριν από τρία περίπου χρόνια, στις 28 του Φλεβάρη...

Συμβαίνει καθώς όταν οι όψεις πάλλονται και συσπώνται, ηδονίζονται και τελειώνουν. Λευκή στα σκέλια κιμωλία. Και με του προσώπου τα λακκάκια χαράδρες ιδρωμένες, ξεβράζοντας...

Άνθρωποι παραιτημένοι Στρέφουν τον δείκτη πυροβολώντας Εγκληματώντας σε μέρες και ήλιους Σε ασημοσκονισμένα σύννεφα προπαγάνδας Εκπυρσοκροτώντας σε πανσέληνες βραδιές Και σ’ άχραντα αστέρια Παραιτημένοι, κουρασμένοι Προτιμούν αντί για νάμα Τη σκόνη, αλκοόλ και...

Αφρισμένα νερά Κυανά και παλέτα ζωγράφου Μυστηριακές αποχρώσεις Ιαχές οργασμού απ’ το δωμάτιο Σονάτας στα πρόσκαιρα χρυσά μαλλιά που φέρνει το σεληνόφως Η χημεία κάποιου Πικάσο Πόσο τα κάνει...

Όταν σε οδηγούν στο τμήμα Κι έπειτα στο κρατητήριο Με συγκολλημένα χέρια είσαι Δυο στυγνές πιάστρες Δύο ιδρωμένες παλάμες Που σμιλευτήκαν σε μια Από συμπαγές υλικό Κατεβαίνεις με τον ανελκυστήρα Σα να...

Καθισμένος στο λευκό στερέωμα μιας αιώρας Που κάποιοι αποκαλούν ζωή, μετάβαση, θάνατο και ανάσταση. Το σήμαντρο χτυπάει την ακριβή ώρα του θανάτου της φύσης, Ενώ, οι πρώτες...

η γυναίκα ίσα που νοιώθει το θρόισμα της νύχτας είναι ντυμένη όμορφα, γιορτινά και το ανεπαίσθητο άγγιγμα του '22 γνέφει, καραδοκεί το φρικιαστικό γράπωμα του '22 το ``πειραγμένο`` ποτό του...