Ετικέτα: Κική Δημουλά

Υπέμεινα πράγματα τα οποία δεν έπρεπε να υπομείνω, με το αιτιολογικό μιας ευγένειας πως θα πίκραινα, ότι θα πείραζα, ότι θ’ αναστάτωνα των άλλων...

Σκότωσα άνθρωπο επιτέλους τον ξεφορτώθηκα με αργό ρυθμό βασανιστηρίων τη βδελυρή μου πράξη να απολαμβάνω.   Τον κατακρεούργησα   Ψαλίδισα πρώτα το κεφάλι μετά ξεκοίλιασα τα μάτια αν τολμάει τώρα ας με κοιτάξει αδιάφορα.   Άλειψα...

Θα ήθελα κάπως αλλιώς ν' αγαπιούνται τα πράγματα στριμωγμένα σ' ένα μικρό δωμάτιο που να είναι μπάνιο κουζίνα μαζί κι υπνοδωμάτιο εντός και το καθιστικό η μία χρήση να νίβει...

Ὁ ἔρωτας, ὄνομα οὐσιαστικόν, πολύ οὐσιαστικόν, ἑνικοῦ ἀριθμοῦ, γένους οὔτε θηλυκοῦ οὔτε ἀρσενικοῦ, γένους ἀνυπεράσπιστου. Πληθυντικός ἀριθμός οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες. Ὁ φόβος, ὄνομα οὐσιαστικόν, στήν ἀρχή ἑνικός ἀριθμός καί μετά πληθυντικός: οἱ φόβοι. Οἱ φόβοι γιά ὅλα ἀπό...

Κάθε σταγόνα κι ένα εσύ, Όλη τη νύχτα Ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος, Αξημέρωτος ήχος.   (Το λίγο του κόσμου)

Ν’ αγκαλιάσω θέλω. Όχι, δεν εννοώ αυτό που υπαινίσσεται το θέλω. Αντίθετα, δε θέλω να έχει αυτή η κίνηση κανένα περιεχόμενο ελεύθερη να είναι αδέσμευτη. σε κανένα αίσθημα να μην έχει καμιάν...

Σοῦ εἶπα: - Λύγισα. Καὶ εἶπες: - Μὴ θλίβεσαι. Ἀπογοητεύσου ἥσυχα. Ἤρεμα δέξου νὰ κοιτᾷς σταματημένο τὸ ρολόι. Λογικὰ ἀπελπίσου πῶς δὲν εἶναι ξεκούρδιστο, ὅτι ἔτσι δουλεύει ὁ δικός σου χρόνος. Κι ἂν αἴφνης...

Χρόνος είναι ό, τι μεσολαβεί και μετατρέπει.    

Kάθε που σ’ επισκέπτομαι μονάχα ο καιρός που μεσολάβησε από τη μια φορά στην άλλη έχει αλλάξει. Kατά τα άλλα, όπως πάντα τρέχει από τα μάτια μου ποτάμι θολό...

Με κατακρίνεις ότι συμπεριφέρομαι λιπόψυχα, αργά όπως κοντοστέκεται η φοβία να εντοπίσει ποιός κίνδυνος από μακριά φωνάζει τ’ όνομά της.   Είμαι τρωτή, γι’ αυτό. Όχι στη φτέρνα μόνο,   το ένιωσα παρότι ήταν...