Αρχική Ετικέτες Κική Δημουλά

Ετικέτα: Κική Δημουλά

Μικρές Βελτιώσεις, Κική Δημουλά

Ν’ αγκαλιάσω θέλω. Όχι, δεν εννοώ αυτό που υπαινίσσεται το θέλω. Αντίθετα, δε θέλω να έχει αυτή η κίνηση κανένα περιεχόμενο ελεύθερη να είναι αδέσμευτη. σε κανένα αίσθημα να μην έχει καμιάν...

Διάλογος ανάμεσα σε μένα και σε μένα, Κική Δημουλά

Σοῦ εἶπα: - Λύγισα. Καὶ εἶπες: - Μὴ θλίβεσαι. Ἀπογοητεύσου ἥσυχα. Ἤρεμα δέξου νὰ κοιτᾷς σταματημένο τὸ ρολόι. Λογικὰ ἀπελπίσου πῶς δὲν εἶναι ξεκούρδιστο, ὅτι ἔτσι δουλεύει ὁ δικός σου χρόνος. Κι ἂν αἴφνης...

|Κική Δημουλά

Χρόνος είναι ό, τι μεσολαβεί και μετατρέπει.    

Tο άλλοθι, Κική Δημουλά

Kάθε που σ’ επισκέπτομαι μονάχα ο καιρός που μεσολάβησε από τη μια φορά στην άλλη έχει αλλάξει. Kατά τα άλλα, όπως πάντα τρέχει από τα μάτια μου ποτάμι θολό...

Εφόδιο τα τραύματα, Κική Δημουλά

Με κατακρίνεις ότι συμπεριφέρομαι λιπόψυχα, αργά όπως κοντοστέκεται η φοβία να εντοπίσει ποιός κίνδυνος από μακριά φωνάζει τ’ όνομά της.   Είμαι τρωτή, γι’ αυτό. Όχι στη φτέρνα μόνο,   το ένιωσα παρότι ήταν...

Το σπάνιο δώρο, Κική Δημουλά

Καινούργιες θεωρίες. Τα μωρά δεν πρέπει να τ’ αφήνετε να κλαίνε. Αμέσως να τα παίρνετε αγκαλιά. Αλλιώς υπόκειται σε πρόωρη ανάπτυξη το αίσθημα εγκατάλειψης ενηλικιώνεται αφύσικα το παιδικό τους...

Άνω τελεία, Κική Δημουλά

Θα ήθελα κάπως αλλιώς ν’ αγαπιούνται τα πράγματα στριμωγμένα σ’ ένα μικρό δωμάτιο που να είναι μπάνιο κουζίνα μαζί κι υπνοδωμάτιο εντός και το καθιστικό η μία χρήση να νίβει...

Ζούγκλα, Κική Δημουλά

Πρωί κι όλα του κόσμου στημένα στην ιδεώδη απόσταση μιας μονομαχίας. Τα όπλα έχουν διαλεχτεί τα ίδια πάντα, οι ανάγκες σου, οι ανάγκες μου. Αυτός που θα μέτραγε ένα δύο...

|Κική Δημουλά

Πάλι σε συγχωρώ πάλι σε ονειρεύτηκα αύριο πάλι αύριο θα σου το ξαναπώ πάλι θα μου ζητήσεις λογική εξήγηση πάλι θα σου απαντήσω ότι να αντέξεις είναι το ζητούμνεο όχι να καταλάβεις.      

Σε ετοιμότητα, Κική Δημουλά

Στην κόρη μου   Μου είπες αύριο θα΄ρθω να σε δω τι προτιμάς μεσημεράκι ή απόγευμα όποτε θέλεις σου απάντησα εμένα μου αρκεί ένα περίπου πότε κι αν στο ζητώ...

Top

Έρχονται μέρες που ξεχνάω πώς με λένε, Μιχάλης Γκανάς

Έρχονται νύχτες βροχερές βαμβακερές ομίχλες τ’ αλεύρι γίνεται σπυρί ύστερα στάχυ θροΐζει με πολλά δρεπάνια αψύς Ιούλιος στη μέση του χειμώνα. Βλέπω το υφαντό του κόσμου να ξηλώνεται αόρατο...
Pablo_Neruda

|Pablo Neruda