Ετικέτα: Κική Δημουλά

Όταν στρώνεις το τραπέζι πριν καθίσεις να ελέγχεις σχολαστικά την αντικρινή σου καρέκλα αν είναι γερή μήπως τρίζει μήπως χαλάρωσαν οι εγκοπές μήπως φαγώθηκαν οι αρμοί αν υποσκάπτει το σκελετό σκουλήκι γιατί εκείνος...

Πολλές φορές σε ζήτησα το απόγευμα: Όταν με βρήκε πίσω απ’ το παράθυρο να προφητεύω τις συνεχείς σιωπές σου. Όταν μια βίαιη σκηνή εκτυλίχτηκε σ’ εμένα ανάμεσα και...

Για σένα στις επιθυμίες μου λόγος δεν γίνεται ποτέ. Δεν σε προέβλεψαν ποτέ τα όνειρά μου Οι προαισθήσεις μου ποτέ δεν σε συνάντησαν. Ούτε η φαντασία μου. Κι όμως μια ανεξακρίβωτη...

Να βρέχει θέλω όταν. Όχι δυνατά. Μίζερα να βρέχει, αποτυχημένα όχι παραπάνω από σταγόνες σαν εκείνες που συμπαραστάθηκαν σε κάθε λιγοστό σημείο της ζωής μου σταγόνες θέλω να μεταφέρουν στον ώμο...

Άρχισε ψύχρα. Το γύρισε ο καιρὸς σε αναχώρηση.   Η πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη ξοδεύτηκε σε κάποια υδρορροή.   Ως χθες ακόμα όλα έρχονταν. Ζέστες, η διάθεση για φως, λόγια, πουλιά, πλαστογραφία ζωής.   Γονιμοποιούνταν...

Ναὶ μοῦ δίνετε σᾶς παρακαλῶ τὴ μαμά μου; Τί ἀριθμὸ πῆρα; Τὸν οὐρανὸ αὐτὸν μοῦ ἔχουν δώσει. Δὲν εἶναι κεῖ; Μπορῶ νὰ τῆς οὐρλιάξω ἕνα...

Δεν τό ’θελα ποτέ σε τέτοιες σκέψεις να γυρίσω. Μα είναι νύχτες, κάποιες ατέλειωτες, που από τα πέλαγα όλως ακούραστα τα παλαιά μου οράματα τα φέρνω πίσω...

Εύκολα περιγράφομαι και λύνομαι με μονοκοντυλιές. Δεν είναι βαρετό αυτό τις χειμωνιάτικες βραδιές. Τραβήξτε πρώτα μια στερεά, μπηγμένη κατακόρυφα. Αυτή θα 'ναι η πίστη μου. Μιαν άλλη αμέσως από απέναντι βυθίστε την...

Δυο στήλες χαρακώστε για τις ζημιές της μέρας τούτης και τα κέρδη της.   Τα σοβαρά νοήματα, τις φωτεινές σας σκέψεις, τα διαβάσματα, τ' από τη μια γραμμή στην άλλη άτεγκτα...

Ὁ ταχυδρόμος, σέρνοντας στὰ βήματά του τὴν ἐλπίδα μου μοῦ ῾φερε καὶ σήμερα ἕνα φάκελο μὲ τὴ σιωπή σου. Τὸ ὄνομά μου γραμμένο ἀπ᾿ ἔξω μὲ λήθη. Ἡ διεύθυνσή...