Ετικέτα: Kώστας Μόντης

Το κακό είναι που παρέμεινες στην επιφάνεια της Το κακό είναι που δεν ήξερες πως η διέξοδος είναι στον πυθμένα που φοβήθηκες να βυθιστείς μέχρις αυτού.    

Ποιός να μου το έλεγε πως μια μέρα θα περνούσα απ’ την ανάμνησή σου και δε θα γύριζα να κυτάξω, ούτε καν από περιέργεια.    

(18 Φεβρουαρίου 1914 - 1 Mαρτίου 2004) Δεν είχες τίποτα να πεις, κύριε. Γιατί ηνώχλησες τις λέξεις, γιατί τις ηνώχλησες;  

Έτσι όπως τον αυτόματο τηλεφωνητή που μόλις πάρετε τον αριθμό αρχίζει να σας λέει πριν σας ακούσει, έτσι όπως τον αυτόματο τηλεφωνητή που έχει προγραμματισμένη την απάντηση, που έχει...

Γιατί τόσα Μνημεία στον Άγνωστο Στρατιώτη κι ούτ’ ένα στον Άγνωστο Άνθρωπο; Εμείς πού θα βάνουμε τα στεφάνια μας;  

Όλοι εμείς που γράφουμε στίχους, όλοι εμείς το διαμπερές τραύμα της Γης, λευκοί και μαύροι και κίτρινοι, «ανεπτυγμένοι» και «υπανάπτυκτοι», πλούσιοι και φτωχοί, που τους γράφουμε απάνω στο χιόνι, που...

Θα δεχόμουνα να ξανάρχιζα τη ζωή μου απ’ την αρχή, μονάχα αν θα περνούσε πάλι ο δρόμος μου απ’ την αγάπη σου...  

Ελάχιστοι μας διαβάζουν ελάχιστοι ξέρουν τη γλώσσα μας μένουμε αδικαίωτοι κι αχειροκρότητοι σ' αυτή τη μακρινή γωνιά όμως αντισταθμίζει που γράφουμε ελληνικά. *** Από ποίηση δεν έχω αγαπήσει περισσότερο...

Φτάνει νά μή σταματήση μεσοστρατίς, φτάνει νά μή μᾶς τά παρατήση μεσοστρατίς, φτάνει νά μήν ἀπελπιστῆ πριν ἀπελπιστοῦμε.    

Τώρα έχουμε, Παναγιοτάτους, Παναγία μου. Τώρα έχουμε υπερθετικούς βαθμούς. Κι εσένα σ' αφήσαμε στο θετικό βαθμό!