Ετικέτα: Kώστας Μόντης

Ελάχιστοι μας διαβάζουν ελάχιστοι ξέρουν τη γλώσσα μας μένουμε αδικαίωτοι κι αχειροκρότητοι σ' αυτή τη μακρινή γωνιά όμως αντισταθμίζει που γράφουμε ελληνικά. *** Από ποίηση δεν έχω αγαπήσει περισσότερο...

Φτάνει νά μή σταματήση μεσοστρατίς, φτάνει νά μή μᾶς τά παρατήση μεσοστρατίς, φτάνει νά μήν ἀπελπιστῆ πριν ἀπελπιστοῦμε.    

Τώρα έχουμε, Παναγιοτάτους, Παναγία μου. Τώρα έχουμε υπερθετικούς βαθμούς. Κι εσένα σ' αφήσαμε στο θετικό βαθμό!      

Πήραν πρώτα τα μέτρα μας για να μπορούμε να φοράμε παπούτσια, για να μπορούμε να μιλάμε αναλόγως, για να μπορέσουμε να αφομοιωθούμε; Όχι. Βλέπετε, λοιπόν, τι προχειρότητες; Να πης δεν...

Συγχώρεσέ τον Κύριε που θα παρουσιαστεί αναμάρτητος και δε θα 'χη απάντηση όταν τον ρωτήξης: "Εσύ τι έκανες τόσα χρόνια Εσύ πού σπαταλήθηκες τόσα χρόνια".    

Λοιπόν, τόλυσες τόσο απλά το πρόβλημά σου, φίλε μου. Κι' όσο που σκέφτομαι πως στο γυμνάσιο δεν τα κατάφερνες καθόλου στα προβλήματα. Αλήθεια πως δεν είναι τα σχολεία μα...

Μικροί άνθρωποι στις μεγάλες αίθουσες φροντίζουν να μιλούν για ό,τι πιο πολύ δεν ξέρουν. Και τους ακούν με θαυμασμό άλλοι μικρότεροί τους και τους χειροκροτούν. Μια τρομερήν αντήχηση κάνουν τα κούφια χέρια...

Καλά, θ' απορροφήσουν κάτι από την έγνοια σου η μέρα, η κίνηση, η δουλειά σου, οι φίλοι, και θα μπορέσεις ύστερα να πας σε κάνα θέατρο ή...

Συγχώρεσέ με, φίλε μου, που ενώ είχαμε μαζί, σαν από κάποια συμφωνία μας μυστική, κινήσει για τη νευροπάθεια κ' είχαμε προχωρήσει κι' αρκετά στα σκοτεινά της μονοπάτια θαρρετά, έδειξα τόσην...

Μπορεί κάποια φορά νάχε μεγάλη διαφορά μπορεί μια τέτοια εξίσωση νάταν γελοία την εποχή που σπούδαζες στην Ιταλία αγάπη και φιλοσοφία Μα τώρα πια… Μα τώρα πια… Ποιος να σου τόλεγεν,...