Ετικέτα: Λέξεις Διάφανες

(απόσπασμα)   Η αγάπη είναι σαν το νερό που τρέχει, τρέχει ασυλόγιστα στους γκρεμούς, που δε διαλέγει αυλάκι, δε ρωτά τα λουλούδια που ποτίζει, ούτε και...

Γρατζουνάει το πρώτο σου φιλί, όπως το πρώτο σου ποίημα. Κι είναι οι δυο αυτές αγριμάδες που, αν συμπέσουν και κάνουν καινούριο φεγγάρι, μπορεί να ξαναγραφτεί...

  Η αφανής αρμονία είναι ανώτερη από τη φανερή.      

Οι λεπτομέρειες, που μας παρέχουν τόσο άφθονα, θολώνουν την κρίση για το ουσιαστικό πρόβλημα. Σ’ αυτό βασίζεται η τέχνη της προπαγάνδας: στην επιδέξια χρησιμοποίηση...

Mέτρα ό, τι ήταν πικρό και σε κράτησε ξύπνιο, μέτρα μαζί μ’ αυτά κι εμένα.    

Τίποτα δεν αγγίζει τις απριλιάτικες βιολέτες;  τίποτα-:μονάχα ο ακάνθινος Ιησούς.  

Κι ας ήρθε ο Απρίλης με τα βάγια και τις πασχαλιές· πια δεν ακούω τίποτε, θαρρείς και χιόνισε όλη νύχτα.      

Του ανθρωπίνου βίου η διάρκεια είναι στιγμή, η ουσία του ρευστή, η αίσθηση αμυδρή, όλου του σώματος η σύσταση φτιαγμένη για να σαπίσει. Η ψυχή...

Θέλουν να τους μιλάς τα σπίτια, να τους μαθαίνεις  αριθμητική ποιοί έφυγαν, ποιοί έμειναν. Να τους αφήνεις τα μάτια, να ΄χουν να δακρύζουν.    

Η γη μου; η γη μου είσαι εσύ. Ο κόσμος; ο κόσμος μου είσαι εσύ.     Η εξορία και ο θάνατος για μένα βρίσκονται εκεί που δεν βρίσκεσαι εσύ.   Και η ζωή...