Ετικέτα: Λέξεις Διάφανες

Δεν μιλήσαμε άλλο. Προχωρούσαμε κοντά-κοντά, μόνοι μέσα στη σιωπή του δειλινού. Προχωρούσαμε μόνοι μέσα στη σιωπή του κόσμου. Μόνοι μέσα στη σιωπή του χρόνου....

Άνθρωπε, άκου! Μέσα σου νερό, φωτιά, και μετά στάχτες. Κάνω μια νέα συμφωνία με τον κόσμο. Πρέπει να έχει ήλιο τη νύχτα και χιόνι τον Αύγουστο. Τα μεγάλα...

Το καλοκαίρι είναι η αγαπημένη του εποχή – όχι τόσο για τα φρούτα του, όσο γι’ αυτούς τους μακρινούς περίπατους μέσα στο βράδυ, εκεί...

Ναὶ μοῦ δίνετε σᾶς παρακαλῶ τὴ μαμά μου; Τί ἀριθμὸ πῆρα; Τὸν οὐρανὸ αὐτὸν μοῦ ἔχουν δώσει. Δὲν εἶναι κεῖ; Μπορῶ νὰ τῆς οὐρλιάξω ἕνα...

ήμουν δικός σου, ήσουν δική μου. τι άλλο; μαζί κάναμε μια γωνιά του δρόμου όπου πέρασε η αγάπη.  

Αυτός ο ήλιος σήμερα δεν είναι / ήλιος που να μπορεί κανείς να σου τον στείλει. / Είν' ένας ήλιος κίτρινος βασανισμένος ήλιος /...

   Ζούμε όπως ονειρευόμαστε –μόνοι.    

Σε τελευταία περίπτωση η ομορφιά δεν είναι άλλο παρά μια στάση.  

«Οι μέρες είναι πέτρες. Τσακμακόπετρες που έτυχε νά βρει η μια την άλλη κι έγιναν δυο τρεις σπίθες· πέτρες του αλωνιού που τις χτυπούν τα πέταλα...

Τα θαύματα, συμβαίνουν μόνο σε Ανθρώπους που δεν ξέρουν να Προφυλαχτούν απ’ αυτά.