Ετικέτα: Μανόλης Αναγνωστάκης
Οι νικημένοι, Μανόλης Αναγνωστάκης
Ανάβαλες την τελευταία πάντα μέρα τη φυγή σου
Είχαμε μέσα κι οι δυο μας βαθιά τον πανικό του χωρισμού.
Νοσταλγούσαμε τόσο να χαρίσουμε τις αβέβαιες πλάνες...
Ἐπίλογος, Μανόλης Αναγνωστάκης
Κι ὄχι αὐταπάτες προπαντός.
Τό πολύ-πολύ νά τους1 ἐκλάβεις σά δυό θαμπούς
προβολεῖς μές στήν ὁμίχλη
Σάν ἕνα δελτάριο σέ φίλους πού λείπουν μέ τή μοναδική λέξη: ζῶ.
«Γιατί», ὅπως πολύ...
Εκεί…, Μανόλης Αναγνωστάκης
Εκεί θα τα βρεις.
Κάποιο κλειδί
Που θα πάρεις
Μονάχα εσύ που θα πάρεις
Και θα σπρώξεις την πόρτα
Θ’ ανοίξεις το δωμάτιο
Θ’ ανοίξεις τα παράθυρα στο φως
Ζαλισμένα τα...
Ο ουρανός, Μανόλης Αναγνωστάκης
Πρώτα να πιάσω τα χέρια σου
Να ψηλαφίσω το σφυγμό σου
Ύστερα να πάμε μαζί στο δάσος
Ν’ αγκαλιάσουμε τα μεγάλα δέντρα
Που στον κάθε κορμό έχουμε χαράξει
Εδώ...
Σαν σήμερα γεννήθηκε ο ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης
(10 Μαρτίου 1925 - 23 Ιουνίου 2005)
«Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες».
Δεν έφταιγεν ο ίδιος, Μανόλης Αναγνωστάκης
Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε
η εποχή, τα βάρη, οι συνθήκες
κι άλλοι την πάθανε που τότε είπαν το ναι
και δεν ακούσανε των παλιών τις...
Κάθε πρωί…, Μανόλης Αναγνωστάκης
Κάθε πρωί
Καταργούμε τα όνειρα
Χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια
Τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο
Κάθε πρωί
Χαιρετάμε τους χτεσινούς φίλους
Οι νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμόνικες
–Ήχοι, καημοί,...
Αν θυμούμαι…, Μανόλης Αναγνωστάκης
Αν θυμούμαι, δεν είναι που νικήθηκα
Δεν είναι που επιδίωξα μιαν αγοραία λύση
Όλα συγκλίνουνε μπροστά σ’ εκείνο που έρχεται
Αδιάλειπτο, ανεξίτηλο, στίγμα στο πρόσκαιρο.
Να ξεχωρίσεις, αν...
Τώρα, Μανόλης Αναγωστάκης
Κι όμως, Δημήτρη, ξανά πίσω δεν πρέπει να γυρίσουμε
Χρέος μας είναι πια να μη γυρίσουμε.
Ας ξανατραγουδήσουμε πάλι εκείνο το τραγούδι που λέγαμε στην αρχή
Ας...
Στ᾿ Ἀστεῖα Παίζαμε!, Μανόλης Αναγνωστάκης
Δὲ χάσαμε μόνο τὸν τιποτένιο μισθό μας
Μέσα στὴ μέθη τοῦ παιχνιδιοῦ σᾶς δώσαμε καὶ τὶς γυναῖκες μας
Τὰ πιὸ ἀκριβὰ ἐνθύμια ποὺ μέσα στὴν κάσα...
Top
Η άλλη ομορφιά, Στέλιος Γεράνης
Κλείσε την πόρτα σου, Μαρία
Βλέπω να σκοτεινιάζει
Μπαίνει το μεσοχείμωνο
Και θα μας πνίξει η παγωνιά
Στάζουν απελπισίες τα μάτια σου
Φόρεσε, τουλάχιστον εκείνη την κίτρινη
Λυπημένη ζακέτα της...
