Ετικέτα: Μανόλης Αναγνωστάκης

Όταν τα βράδια Τρυπάς το στήθος μου μ’ ένα μαχαίρι Και ψάχνεις να βρεις Εδώ ένα περίπατο στ’ ακροθαλάσσι Εκεί ένα καφενείο που το λέγαμε η «Συνάντηση» Εκεί ένα...

Τη νύχτα έρχονται οι μεγάλες αποφάσεις Τη νύχτα πλάι στην αγαπημένη Στους γλυκούς όρκους πριν από τη συνουσία Τη νύχτα οδηγούν τα λεωφορεία στην αποθήκη Όταν αρχίζουν να...

Ζήσαμε πάντα σε υγρές κι ανεξερεύνητες παραλίες Στα σιωπηλά καφενεία με τις ετοιμοθάνατες καρέκλες Τα σούρουπα έρχονται και ξανάρχονται κι η θάλασσα είν’ ατέλειωτη Με τα θαμπά...

Εκεί θα τα βρεις. Κάποιο κλειδί Που θα πάρεις Μονάχα εσύ που θα πάρεις Και θα σπρώξεις την πόρτα Θ’ ανοίξεις το δωμάτιο Θ’ ανοίξεις τα παράθυρα στο φως Ζαλισμένα τα...

Ερειπωμένοι τοίχοι. Εγκατάλειψη. Περασμένες μορφές κυκλοφορούνε αδιάφορα Χρόνος παλιός χωρίς υπόσταση Τίποτα πια δε θ’ αλλάξει δω μέσα. Είναι μια ήρεμη σιωπή μην περιμένεις απάντηση Κάποια νύχτα μαρτιάτικη χωρίς...

Η αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους. Όταν υπόταξαν τις μέρες μας και τις κρεμάσανε σα δάκρυα Όταν μαζί τους πεθάνανε σε...

Ήρθες όταν εγώ δεν σε περίμενα. Σαν κάθε νύχτα Καίοντας την ανάμνηση πικρών θανάτων Ανημποριά των γηρατειών, τρόμος της γέννησης, Σε τρώγλες σκοτεινές, στην αγκύλη της ηδονής Πέρα...