Ετικέτα: Νικηφόρος Βρεττάκος
Οἱ μικροὶ γαλαξίες, Nικηφόρος Βρεττάκος
Πᾶνε κι ἔρχονται οἱ ἄνθρωποι πάνω στὴ γῆ.
Σταματᾶνε γιὰ λίγο, στέκονται ὁ ἕνας
ἀντίκρυ στὸν ἄλλο, μιλοῦν μεταξύ τους.
Ἔπειτα φεύγουν, διασταυρώνονται, μοιάζουν
σὰν πέτρες ποὺ βλέπονται.
Ὅμως,...
Ἔξοδος, Νικηφόρος Βρεττάκος
Κάποτε ὅλα τελειώνουν: θολά ποτάμια καί νύχτες. Ἀρκεῖ νά μπορέσεις
νά σώσεις στό τέλος τήν ψυχή σου, καθώς
ἡ μητέρα τό βρέφος της
διαβαίνοντας
μιά
πυρκαγιά ἤ μιά θάλασσα.
|Νικηφόρος Βρεττάκος
Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω...
ήξερα πως δίχως τον άνθρωπο
δεν είναι πλήρες του ηλίου το φως...
τώρα, κοιτάζοντας τον κόσμο,
μες΄από σένα –πλησιάζουν
τα πράγματα, γίνοντια...
|Νικηφόρος Βρεττάκος
Σκέψου πιο ήρεμα και πιο βαθιά.
Αρμόνισε την ύπαρξη σου
με το γενικό ρυθμό που
πλημμυρίζει τα πρωινά τους ορίζοντες.
Ισορρόπησε τον εαυτό σου
και τοποθέτησε τον απέναντι στην...
Γράμματα εις εαυτόν, Νικηφόρος Βρεττάκος
Η παρουσία ενός ανθρώπου
μέσα σ’ ένα δωμάτιο δεν είναι
τόσο απλή όσο φαίνεται.
είναι η παρουσία του σύμπαντος.
Υπάρχει μέσα μας μια
καταπληκτική αρμονίας σε τάξη,
σ’ έναλλασσόμενο έγχρωμο
φωτισμό...
Δειλινά, Νικηφόρος Βρεττάκος
Τὰ βήματα τοῦ φθινοπώρου ἀντήχησαν
νωρίς, κι εἶπε μὲ πίκρα ἡ ἀδελφή μου:
«Ἡ νυχτερινὴ βροχὴ τὰ ρόδα μας
τὰ μάδησε, ἀδελφούλη μου, καὶ τώρα;»
Ἕνα βιβλίο ρομαντικὸ...
Μαζεύω τα πεσμένα στάχυα, Νικηφόρος Βρεττάκος
Μαζεύω τα πεσμένα στάχυα να σου στείλω λίγο ψωμί· μαζεύω
με το σπασμένο χέρι μου ό,τι έμεινε απ’ τον ήλιο
να σου το στείλω να ντυθείς....
Μὲς τὴ διαφάνεια τοῦ πρωινοῦ, Νικηφόρος Βρεττάκος
Μὲς τὴ διαφάνεια τοῦ πρωινοῦ ἄνοιξα τὰ παράθυρά μου καὶ σ᾿ εἶδ᾿ ἀπ᾿ ὅλα τὰ σημεῖα χαρούμενη νὰ κατεβαίνεις, πλαγιὰ-πλαγιὰ τοὺς οὐρανούς, πλαγιὰ-πλαγιὰ τοὺς...
Αὐτοβιογραφία, Νικηφόρος Βρεττάκος
Μεταφέρω ἀπὸ τόπο σὲ τόπο
τὴ λύπη μου, αὐτὸ τὸ καλύβι
μὲ τὰ ἐλάχιστα πράγματα:
τὰ χαρτιά, τὶς μνῆμες, τὶς πέννες μου.
Τὸ πιὸ μεγάλο μου ἀπ᾿ ὅλα
τὰ...
|Νικηφόρος Βρεττάκος
Πες τους από μένα,
πες τους από τα δάκρυά μου,
ότι επιμένω ακόμη
πως ο κόσμος είναι όμορφος.