Ετικέτα: Ντίνος Χριστιανόπουλος

Ὅταν τὶς νύχτες τριγυρνῶ στὴ μοναξιά μου, ψάχνω μέσ᾿ σὲ χιλιάδες πρόσωπα νὰ βρῶ ἐκεῖνο τὸ τρεμούλιασμα στὴν ἄκρη τοῦ ματιοῦ σου. Ἂν ἔστω κι ἕνας μόνο...

Βύθισε τον ήλιο σου στην πιο σκοτεινή μου γωνιά.    

Τόσο πολύ σε γουστάρω Που ξέχασα το σ’ αγαπώ  

Η νύχτα επιδεινώνει τη μοναξιά καλλιεργεί τα κρυφά μας ερείπια. Η νύχτα επεξεργάζεται την ομορφιά καταρρακώνει την ικεσία μας.

Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιὸ πολύ, ὅμως ἡ δική σου τρυφερότητα πόσο καιρὸ ἀκόμα θὰ βαστάξει; Ὅ,τι μᾶς γλύκανε, τὸ ξέπλυνε ὁ χρόνος...

"Δεν μπορείτε να ξέρετε. Πόσο αγωνίστηκα πριν λυγίσω."    

Ὁ ἔρωτάς σου εἶναι σὰν ἡλιοβασίλεμα˙ ὁ ἥλιος πέφτει στὰ νερά, ἔρχεται ἡ νύχτα. Γι’ αὐτὸ θέλω νὰ σὲ ρουφήξω, νὰ σὲ καταπιῶ, νὰ διαλυθῶ στὴν ἀμφιλύκη...

Ὅταν σὲ περιμένω καὶ δὲν ἔρχεσαι, ὁ νοῦς μου πάει στοὺς τσαλακωμένους, σ᾿ αὐτοὺς ποὺ ὧρες στέκονται σὲ μία οὐρά, ἔξω ἀπὸ μία πόρτα ἢ μπροστὰ σ᾿...

Να σου γλείψω τα χέρια να σου γλείψω τα πόδια. Η αγάπη κερδίζεται με την υποταγή. Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεσαι εσύ τον Έρωτα. Δεν είναι μόνο μούσκεμα χειλιών, φυτέματα...

Δεν ξέρω αν έφυγα από συνέπεια ή από ανάγκη να ξεφύγω τον εαυτό μου, τη στενή και μικρόχαρη Ιθάκη με τα χριστιανικά της σωματεία και την ασφυχτική της...