Ετικέτα: Ντίνος Χριστιανόπουλος

τι γυρεύω εγώ σ’ αυτές τις νύχτες οδεύοντας σε λασπωμένες ερημιές μ’ ένα απαίσιο συνάχι και το παπούτσι να με χτυπάει και το φεγγάρι να μη λέει...

Το χειμώνα χωνόμασταν σ’ ένα γιαπί∙ το είχαμε σα δικό μας∙ ανάλογα με τον καιρό αλλάζαμε δωμάτιο.   Την άνοιξη στρώναμε το στρατιωτικό σου μπουφάν∙ οι εξοχές της Σταυρούπολης μοσκοβολούσαν θυμάρι.  

μπατιρημένο κουρείο Σάββατο βράδυ χωρίς δουλειά μπατιρημένο κορμί Σάββατο βράδυ χωρίς έρωτα   το φιλί ενώνει πιὸ πολύ απ᾿ το κορμί γι᾿ αυτό το αποφεύγουν οι πιο πολλοί   το γατί μου δε χορταίνει μόνο με χάδια θέλει και...

Χυδαίος μεσολαβητής η νύχτα πάλι, με τα γλυκά δολώματα της κόλασης, μιαν αποτρόπαιη αγκαλιά θα σου προσφέρει, μιαν αγκαλιά που δε μιλάει, που δε γελάει, που δε γνωρίζει...

Θέλω να πέσω στη θάλασσα των ματιών σου μα δεν ξέρω κολύμπι. Τάχα θα τρέξεις να με σώσεις ή θα μ' αφήσεις να πνιγώ;   _________________________________________________________

Σπασμένες μέσα μου εἰκόνες ἀνταπόκρισης, ρήμαγμα μέσα σὲ ξένες ἀγκαλιές, ἀπελπισμένο κρέμασμα ἀπὸ λαγόνια ξένα. Πέσιμο ἐκεῖ ποὺ μοναχὰ ἡ μοναξιὰ ὁδηγεῖ: νὰ ὑποτάξω ἀκόμη καὶ τὸ πνεῦμα...

Κάθε που πέφτει επικίνδυνα το βράδυ, ξυπνάει η φωνή σου μέσα μου και με ρημάζει· κι όταν η νύχτα όλες τις γλυκιές εικόνες διώχνει, προβάλλει εντός μου...

Τώρα ποὺ βρῆκα πιὰ μίαν ἀγκαλιά, καλύτερη κι ἀπ᾿ ὅ,τι λαχταροῦσα, τώρα ποὺ μοῦ ῾ρθαν ὅλα ὅπως τὰ ῾θελα κι ἀρχίζω νὰ βολεύομαι μὲς στὴν κρυφὴ χαρά...

Δεν ξέρω τι της έκανες αυτής της καρδιάς και ξημεροβραδιάζεται με τ’ όνομά σου όμως εγώ είμαι αδύνατος άνθρωπος, η σάρκα μου πονάει, θέλει να φάει, το αίμα...

Ὅ, τι ὀνειρεύτηκα τόσα καὶ τόσα βράδια, ὅ, τι πεθύμησα μὲ τόση ἀλλοφροσύνη, ὅ, τι σχεδίασα μὲ τόσο πυρετό, μόλις σὲ δῶ, γλυκιά μου ἐξουθένωση, στὰ μάτια καὶ...