Ετικέτα: Ντίνος Χριστιανόπουλος

Ὅ, τι ὀνειρεύτηκα τόσα καὶ τόσα βράδια, ὅ, τι πεθύμησα μὲ τόση ἀλλοφροσύνη, ὅ, τι σχεδίασα μὲ τόσο πυρετό, μόλις σὲ δῶ, γλυκιά μου ἐξουθένωση, στὰ μάτια καὶ...

Ἔλα νὰ ἀνταλλάξουμε κορμὶ καὶ μοναξιά. Νὰ σοῦ δώσω ἀπόγνωση, νὰ μὴν εἶσαι ζῷο, νὰ μοῦ δώσεις δύναμη, νὰ μὴν εἶμαι ράκος. Νὰ σοῦ δώσω συντριβή, νὰ...

Σπασμένες μέσα μου εἰκόνες ἀνταπόκρισης, ρήμαγμα μέσα σὲ ξένες ἀγκαλιές, ἀπελπισμένο κρέμασμα ἀπὸ λαγόνια ξένα. Πέσιμο ἐκεῖ ποὺ μοναχὰ ἡ μοναξιὰ ὁδηγεῖ: νὰ ὑποτάξω ἀκόμη καὶ τὸ πνεῦμα...

Ἐγκαταλείπω τὴν ποίηση δὲ θὰ πεῖ προδοσία, δὲ θὰ πεῖ ἀνοίγω ἕνα παράθυρο γιὰ τὴ συναλλαγή. Τέλειωσαν πιὰ τὰ πρελούδια, ἦρθε ἡ ὥρα τοῦ κατακλυσμοῦ. Ὅσοι δὲν...

Ὅ,τι ὀνειρεύτηκα τόσα καὶ τόσα βράδια, ὅ,τι πεθύμησα μὲ τόση ἀλλοφροσύνη, ὅ,τι σχεδίασα μὲ τόσο πυρετό, μόλις σὲ δῶ, γλυκιά μου ἐξουθένωση, στὰ μάτια καὶ τὰ χείλη τὸ...

Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα: μπαίνεις καὶ δὲν ξέρεις ἂν θὰ βγεῖς. Πόσοι δὲν ἔφαγαν τὰ νιάτα τους – μοιραῖες βουτιές, θανατερὲς καταδύσεις, γράμπες, πηγάδια, βράχια ἀθέατα, ρουφῆχτρες,...

Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας βλασταίνουν φύλλα και κλαδιά κι έρχονται τα πουλιά του έρωτα και κελαϊδούνε δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας οι σπόροι...

Ὅ,τι ὀνειρεύτηκα τόσα καὶ τόσα βράδια, ὅ,τι πεθύμησα μὲ τόση ἀλλοφροσύνη, ὅ,τι σχεδίασα μὲ τόσο πυρετό, μόλις σὲ δῶ, γλυκιά μου ἐξουθένωση, στὰ μάτια καὶ τὰ χείλη τὸ...

Ολόκληρος στον έρωτα δοσμένος, άλλη χαρά δεν έχω παρά μόνο στην άγρια σου ματιά να κρυφολιώνω και να σου είμαι πάντα υποταγμένος. Κι όταν στα πόδια σου γονατισμένος, τ’...

Ἔλα νὰ ἀνταλλάξουμε κορμὶ καὶ μοναξιά. Νὰ σοῦ δώσω ἀπόγνωση, νὰ μὴν εἶσαι ζῷο, νὰ μοῦ δώσεις δύναμη, νὰ μὴν εἶμαι ράκος. Νὰ σοῦ δώσω συντριβή, νὰ...