Ετικέτα: Ologramma

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 14o Διεθνές Φεστιβάλ Κλασικής Μουσικής Κυκλάδων Καλλιτεχνικός Διευθυντής: Γιάννος Μαργαζιώτης  15 Αυγούστου 2018   "Μεγάλοι δημιουργοί" Το Διεθνές Φεστιβάλ Κλασικής Μουσικής Κυκλάδων επιστρέφει για 14η χρονιά και φέτος τον Αύγουστο...

Χορέψαμε Γραμμές και όνειρα στα φώτα της νυχτερινής αγκάλης άνοιξη διάχυτη στη γαλήνη των πάρκων Ουρανός καθάριος γυμνός από ξέρες και λάσπη Ακούμε τους ήχους τα κλαδιά που ακινητοποιούν την...

Η Μαργκερίτ Γκασέ, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα κορίτσια της κοινωνικής τάξης  και της ηλικίας της, σκόπευε –και εν τέλει κατάφερε- να μην συμβιβαστεί,...

Τιμήθηκε με: Το πρώτο βραβείο ποίησης στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βαρσοβία (1953), το πρώτο βραβείο ποίησης του Δήμου Αθηναίων (1957), το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1976), το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1979). Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Ρωσικά, Κινέζικα, Σουηδικά, Σερβικά, Ουγγρικά κ.α. Επίσης, υπήρξε ιδρυτικό μέλος της «Εταιρείας Συγγραφέων». Πέθανε στις 30 Οκτωβρίου 1988 αφήνοντας μας ως κληρονομιά, πάνω από είκοσι ποιητικές συλλογές-θησαυρούς.

Ηλεκτρικές κουρτίνες σ’άλλη εποχή ηλεκτρικοί πολυέλαιοι δύο πρωινά παράθυρα δύο μάτια φωτισμένα η σκιά τ’ανθρώπου διαβαίνει μέρα να’ναι για νύχτα κι η φωνή: Μην τρέχεις, μη φεύγεις σ’αγαπώ la voix du reve.

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου Έκθεση του γλύπτη Αλέξανδρου Ζυγούρη 26/8 - 2/9/2018 Στο πλαίσιο του 3ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου «Πέρα από τα Σύνορα»...

Τη σκιά σου σμιλεύω. Της έχω ήδη αφαιρέσει τα χείλη, τα κόκκινα και σκληρά: έκαιγαν. Θα σ' τα 'χα φιλήσει πολύ περισσότερο. Ύστερα σταματάω τα μπράτσα σου, τα σβέλτα, τα...

Ήρθες όταν εγώ δεν σε περίμενα. Σαν κάθε νύχτα Καίοντας την ανάμνηση πικρών θανάτων Ανημποριά των γηρατειών, τρόμος της γέννησης, Σε τρώγλες σκοτεινές, στην αγκύλη της ηδονής Πέρα...

Ο άνθρωπος ανέκαθεν είχε και θα έχει την ανάγκη να πορευτεί στη ζωή του με κάποιον άλλο. Ο Πλάτωνας στο συμπόσιο μας διηγείται έναν...

Νά ναι σα να μας σπρώχνει ένας αέρας μαζί προς έναν δρόμο φιδωτό που σβει στα χάη, και σένα του καπέλου σου πλατειά και φανταιζί κάποια κορδέλα...