Ετικέτα: Ποίηση

Θα 'ρθεί καιρός που θα αλλάξουν τα πράγματα. Να το θυμάσαι Μαρία. Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη -μη βλέπεις εμένα- μην...

(4 Απριλίου 1928 - 28 Μαΐου 2014) Όταν έρχεσαι Όταν έρχεσαι σε μένα, απρόσκλητος, Κάνοντάς μου νόημα Σε αλλοτινά δωμάτια, Όπου στέκουν οι αναμνήσεις, Προσφέροντάς μου, καθώς σ’ ένα παιδί, Μία...

Ελάχιστα τα εχέγγυα για να προσεγγίσουμε την υπέρβαση. Στον ουρανό μείναν πια τα φεγγάρια με μια θηλιά στο λαιμό, να αχνοφέγγουν. Στον καιάδα πετάχτηκαν οι ατέλειες της αγάπης και η αδύναμη εκδοχή του...

Δυο στήλες χαρακώστε για τις ζημιές της μέρας τούτης και τα κέρδη της.   Τα σοβαρά νοήματα, τις φωτεινές σας σκέψεις, τα διαβάσματα, τ' από τη μια γραμμή στην άλλη άτεγκτα...

Αγάπες που αγαπώ και πάθη που επιτρέπω: Ένας ζεστός καφές το πρωί. Το διάβασμα (όσο γίνεται πιο αργά) της εφημερίδας. Μια βροχή πότε-πότε για να πλένει τα...

Δὲν μπορῶ νὰ ξέρω, δὲν μπορῶ νὰ πῶ ἂν θὰ σ᾿ ἀγαπῶ ἴσαμε νὰ φτάσω στὴ στερνὴ τὴν ὥρα ὅπως, κι ὅσο, τώρα· Οὔτ᾿ ὁ ἔρωτάς μου ποὺ...

Το μεσημεριάτικο φως έπεφτε κάθετο στις βιτρίνες των μαγαζιών η άσφαλτος ήταν μια σελίδα γραμμένη με μελάνι μενεξεδί γεμάτη ιστορίες βαποριών που δεν έχουν πια όνομα δεν αγαπούσα τίποτα άλλο εκτός...

Σκέψου τη μαργαρίτα πού είδαμε ανθισμένη και μοναχική το Δεκέμβρη. Κοιτά τώρα το λιβάδι τόσα άνθη όσα τα λόγια μας. Μην μιλάς, ας δημιουργήσουμε γαλήνη. Δεν χάσαμε την άνοιξη μόνο η πίστη μας ταλαντεύεται...

Διάβαζα ένα ποίημα για την άνοιξη, όταν την είδα να έρχεται από μακριά: μισή γυναίκα, μισή όνειρο. Κατέβαινε το μονοπάτι κάτω στεφανωμένη με άνθη κερασιάς. Τότε κατάλαβα τι δύναμη έχουν τα ποιήματα.

Έτσι κι αλλιώς μια μέρα θα χωρίσουμε. Από έρωτα, από θάνατο, από χρόνο. Θα ήθελα όμως να χωρίσουμε μαζί. Όχι χώρια.