Αρχική Ετικέτες Ποίηση

Ετικέτα: Ποίηση

Η  Μαρίνα των βράχων, Οδυσσέας Ελύτης

— Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη – Μα πού γύριζες Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους Γύμνωσε την επιθυμία...

Άφησα να μην Ξέρω, Κική Δημουλά

Aπό τον κόσμο των γρίφων φεύγω ήσυχη. Δεν έχω βλάψει στη ζωή μου αίνιγμα: δεν έλυσα κανένα. Oύτε κι αυτά που θέλαν να πεθάνουν πλάι στα παιδικά μου χρόνια: έχω...

Σκύβω τα βράδια, Pablo Neruda

Σκύβω στα βράδυα τραβώ τα περίλυπα δίχτυα μου στους ωκεανούς των ματιών σου. Εκεί ξαπλώνει και καίγεται στην πιο ψηλή φωτιά η μοναξιά μου που κουνάει τα...

Ψυχή Απούσα, Federico Garcia Lorca

Δε σε γνωρίζει ο ταύρος, ούτε η συκιά, ούτε τα άλογα, ούτε τα μυρμήγκια του σπιτιού σου. Δε σε γνωρίζει το παιδί ούτε το σούρουπο γιατί για...

Λυπιού, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Τα ποιήματα αποτυχαίνουν όταν αποτυχαίνουν οι έρωτες. Μην ακούτε τι σας λένε θέλει ερωτική θαλπωρή το ποίημα για ν’ αντέξει στον κρύο χρόνο… Έναν τόπο επινόησα για να πηγαίνω όταν είμαι...

Το Μονόγραμμα, Οδυσσέας Ελύτης

ΙΙΙ. Έτσι μιλώ για σένα και για μένα Επειδή σ’ αγαπώ και στην αγάπη ξέρω  Να μπαίνω σαν Πανσέληνος  Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες...

Η ζωή σε πρόζα, Eugenio Montale

(12 Oκτωβρίου 1896 - 12 Σεπτεμβρίου 1981) Είναι γεγονός ότι η ζωή δεν εξηγείται ούτε από τη βιολογία oύτε από τη θεολογία. Η ζωή έχει βάθος ακόμη κι όταν...

Πέρασα, Κική Δημουλά

Περπατῶ καὶ νυχτώνει. Ἀποφασίζω καὶ νυχτώνει. Ὄχι, δὲν εἶμαι λυπημένη. Ὑπῆρξα περίεργη καὶ μελετηρή. Ξέρω ἀπ᾿ ὅλα. Λίγο ἀπ᾿ ὅλα. Τὰ ὀνόματα τῶν λουλουδιῶν ὅταν μαραίνονται, πότε πρασινίζουν οἱ λέξεις...

Ενός λεπτού σιγή, Ντίνος Χριστιανόπουλος

Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπά σας κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά, ἕναν ὦμο ν᾿ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας, ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή...

Λαχταρώ, Sarah Kane

Και θέλω να παίζουμε κρυφτό και να σου δίνω τα ρούχα μου και να σου λέω πόσο μ’ αρέσουν τα παπούτσια σου και να κάθομαι στα...

Top

|Julio Cortazar

Κι όταν όλος ο κόσμος έφευγε και μέναμε οι δυο μας ανάμεσα σε άδεια ποτήρια και βρώμικα σταχτοδοχεία, τι όμορφα που ήταν να ξέρω πως βρισκόσουν εδώ σαν μια όαση, μόνη...