Ετικέτα: Ποίηση

Το μπλε που σε τυλίγει είναι η στάχτη του καμένου χρόνου. Φυσάει ένας αέρας, φέρνει φωτογραφίες και τετράδια. Από τα κάτω χρόνια. Εδώ γελάς, εδώ σωπαίνεις, εδώ σας πήρανε με φλας φοράς...

Ὅταν ξεραθεῖ τὸ χαμομήλι στὸν καλύτερο ἥλιο τῆς χρονιᾶς ἔρχονται βράδια νὰ γυρέψει ἀπὸ δαῦτο κι ὁ φτωχὸς κι ὁ πλούσιος κι ὅπως κυλάει ζεστὸ μέσα...

Για όλα, για όλα εγώ σ ' ευχαριστώ: για τα βάσανα και τα μυστικά της αγάπης , για το πικρό δάκρυ και το δηλητηριασμένο φιλί, για την...

Εγώ θέλω να σε παίρνω τηλέφωνο και να μην ξέρω τι θα σου πω, αλλά να μη με νοιάζει. Εγώ θέλω να μου μιλάς...

— Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη – Μα πού γύριζες Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους Γύμνωσε την επιθυμία...

Aπό τον κόσμο των γρίφων φεύγω ήσυχη. Δεν έχω βλάψει στη ζωή μου αίνιγμα: δεν έλυσα κανένα. Oύτε κι αυτά που θέλαν να πεθάνουν πλάι στα παιδικά μου χρόνια: έχω...

Σκύβω στα βράδυα τραβώ τα περίλυπα δίχτυα μου στους ωκεανούς των ματιών σου. Εκεί ξαπλώνει και καίγεται στην πιο ψηλή φωτιά η μοναξιά μου που κουνάει τα...

Δε σε γνωρίζει ο ταύρος, ούτε η συκιά, ούτε τα άλογα, ούτε τα μυρμήγκια του σπιτιού σου. Δε σε γνωρίζει το παιδί ούτε το σούρουπο γιατί για...

Τα ποιήματα αποτυχαίνουν όταν αποτυχαίνουν οι έρωτες. Μην ακούτε τι σας λένε θέλει ερωτική θαλπωρή το ποίημα για ν’ αντέξει στον κρύο χρόνο… Έναν τόπο επινόησα για να πηγαίνω όταν είμαι...

Συχνά για να περάσουνε την ώρα οι ναυτικοί άλμπατρος πιάνουνε, πουλιά μεγάλα της θαλάσσης, που ακολουθούνε σύντροφοι, το πλοίο, νωχελικοί, καθώς γλιστράει στου ωκεανού τις αχανείς εκτάσεις. Και...