Ετικέτα: Ποίηση

κανένα γυναικείο χέρι δεν κράτησα δεν χάιδεψα ως τώρα με την παλάμη μου με τ’ ακροδάχτυλα τόσο ανάλαφρα τόσο θερμά κι ερωτικά όσο ένα κοινό μολύβι   ένα μολύβι που κουρνιάζει ανάμεσα στον μέσο...

Θα 'ρθει μια μέρα που δε θα 'χουμε πια τι να πούμε Θα καθόμαστε απέναντι και θα κοιταζόμαστε στα μάτια... Καπνίσαμε -θυμήσου- ατέλειωτα τσιγάρα συζητώντας ένα βράδυ...

Μέρες σαν και σήμερα, δεν μπορείς να μου πάρεις λέξη, ξεγελάω την πείνα μου με σύκα και με λυπάται μέχρι και η σουπερμαρκέτισσα. Ξεγελάω την πείνα μου με...

Αν δεν σε ξαναδώ ποτέ Θα σε κουβαλάω πάντα Μέσα μου   Κι έξω-   Στα ακροδάχτυλά μου Και τις γωνιές του μυαλού μου Και στο κέντρο   Κεντρικά- Του είμαι και τι απέμεινε.      

Σκότωσα άνθρωπο επιτέλους τον ξεφορτώθηκα με αργό ρυθμό βασανιστηρίων τη βδελυρή μου πράξη να απολαμβάνω.   Τον κατακρεούργησα   Ψαλίδισα πρώτα το κεφάλι μετά ξεκοίλιασα τα μάτια αν τολμάει τώρα ας με κοιτάξει αδιάφορα.   Άλειψα...

Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει μέρα τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή δεν αξίζει τον κόπο. Επειδή σ´αγάπησα και σ´αγαπώ ακόμη κι ας μην...

Ονειρευόμαστε ο ένας τον άλλον κι αυτό φτάνει.    

Είναι πολλά μια αγκαλιά. Στάζει με τον ιδρώτα της ευθύνης. Ηδονή μιας ασίγαστης σιωπής. Θαλασσοκράτωρ μιας ασίγαστης οδύνης.   Πρόκοψαν τα όνειρα και έζωσαν τα κύματα, ακλόνητα, της αγέλαστης της...

– Κανείς δε σκέφτηκε ποτέ πώς άντεξε τόσο νερό στους ήλιους αιώνων είπε το ψάρι εκεί στο μακροβούτι μου. Η θάλασσα είν' τα δικά μας δάκρυα στους αιώνες είπε πάλι· και...

Να αγγίζεις το σκοινί κόκκινο σαν επιθυμία Με αυτό να δένεις τον καρπό της σκέψης Θέλω πάλι Να ακουστούν τα χρώματα πάνω σε απουσία Χιονιού Νιφάδα-νιφάδα να έλκεται ο...