Ετικέτα: Ποίηση
Τον έρωτα τον ζει, Χρίστος Λάσκαρης
Τον έρωτα τον ζει
μες στα ποιήματα
μα αν τον ρωτήσετε
θα ’θελε και αυτός
να τον ζούσε στο κρεβάτι.
Θα ξέρεις πως δε σ’αγαπώ, Pablo Neruda
Θα ξέρεις πως δε σ’αγαπώ και πως
Σ’αγαπώ αφού η ζωή μας έχεις δυο τρόπους,
Η λέξη είναι φτερούγα της σιωπής
Έχει η φωτιά το ‘να μισό...
Συνοικισμός, Μάνος Ελευθερίου
Αυτός
την είχε ονομάσει πουλί της μουσικής,
αυτή,
αίμα της πέτρας…
Μόνο την ώρα που το ψιθύρισε άκουσε το χτύπημα,
τη στιγμή που του το είπε,
ανάμεσα σε δυο μικρές...
Τα κιάλια, Αντώνης Θ. Παπαδόπουλου
Είχε ανοίξει με λαχτάρα το κουτί.
Το δώρο τους ένα ζευγάρι κιάλια
που τα χάρηκε για καιρό
παίρνοντάς τα σ’ εκδρομές
και περιπάτους.
Με τον καιρό έδειχνε να τα...
Τζόκερ-Κόψαν και μοίρασαν, Γεωργία Τρούλη
Κάθισαν στο τραπέζι αντικριστά
Άπλωσαν τα χέρια
Πάνω στο ξύλο
Έκρυβαν καλά τα χαρτιά σε λινά μανίκια
Άφησαν στα μάτια μόνο το ασπράδι
Το βλέμμα σε αναστροφή
Ακούμπησαν κατά λάθος...
Υ.Γ., Μανόλης Αναγνωστάκης
Ήθελε να ήταν ζωγράφος για να ζωγραφίζειμόνο
τα χέρια της.
Αίμα και λάσπη, Γιάννης Ρίτσος
VI
Δέκα βουνά θα βάλω πάνω σου
Μην ακουστούν τα κύματα της μουσικής
Καθώς τη νύχτα με ανοιχτά παράθυρα
Χτενίζεις την Ενάτη των μαλλιών σου.
Λογοτεχνικό μοτίβο, Mónica Lavín
Της έγραψε τόσους στίχους, διηγήματα, τραγούδια ακόμα
και μυθιστορήματα που μιά νύχτα, γυρεύοντας με πάθος το
χλιαρό κορμί της, δεν βρήκε παρά ένα φύλλο χαρτί ανάμεσα
στα...
Το σώμα σου κι εγώ, Γιάννης Βαρβέρης
Έχουμε πολύ ταξιδέψει
το σώμα σου κι εγώ
έχουμε φανταστεί
όσα ένα σώμα κι ένα εγώ
μπορούν να φανταστούν.
Το σώμα μου κι εγώ
έχουμε ονειρευτεί
το σώμα σου σε στάσεις
πού...
Soneto LII, Pablo Neruda
Τραγουδάς κι η φωνή σου μες στον ήλιο
το σιτάρι της μέρας ξεσπυρίζει,
μιλάν τα πεύκα στη χλωρή του γλώσσα:
κελαηδάν τα πουλιά όλα του χειμώνα.
Τα υπόγεια...